HBO is met The Wire, Chernobyl, Game Of Thrones en The Sopranos de thuishaven van een aantal van mijn favoriete series. Het is ook één van de weinige zenders, waarvan ik alles probeer te kijken. Ze hebben de lat daar zo hoog liggen, dat zelfs de sporadische laagvlieger de moeite van het kijken waard is. Enigszins gechargeerd natuurlijk, maar je begrijpt wat ik bedoel. Hun series zijn doorgaans rauw, volwassen, maatschappijkritisch en precies genoeg highbrow én ze zijn niet bang om zo nu en dan een beetje te experimenteren. Ze geven nieuwe makers en onorthodoxe ideeën een platform wat ze ergens anders niet zo snel zouden vinden. Ze deden dat bijvoorbeeld met High Maintenance, Room 104 en – in mindere mate – Insecure en nu doen ze het met Betty.
Zoals dat gaat met experimenteren, wil het mixen van de verkeerde stoffen nog wel eens leiden tot een ongecontroleerde knal en helaas is dat bij Betty het geval. Dit is – met afstand – de allerslechtste HBO-serie die ik ooit heb voorgeschoteld gekregen. Maar echt. Niet te doen. Je wordt er bijna agressief van. Ik begrijp dat ik misschien niet helemaal tot de doelgroep behoor – het is meer een tienerserie – maar dat is nog geen excuus voor dit compleet mislukte ‘kunstacademie project’. Een betere omschrijving kan ik er niet voor vinden. Begin er niet aan. Het leven is tekort voor dit soort probeersels.
Skate Kitchen: de serie
Betty is een spin-off van de skatefilm Skate Kitchen. Nadat regisseur Crystal Moselle – in de metro van New York – kennismaakte met twee leden van het vrouwelijke skaterscollectieve ‘Skate Kitchen’, besloot ze een film over hen te maken. Geen documentaire, een film. Met script en al. En met hoofdrollen voor de vrouwen in kwestie zelf. Zo zie je maar weer, inspiratie is slechts één ritje met het openbaar vervoer away. Skate Kitchen – een ironische verwijzing naar geïntimideerde, fragiele, mannelijke ego’s die vrouwen het liefst in de keuken zien staan – is een groep skatende meiden die haar voet tussen de deur probeert te krijgen in de door mannen gedomineerde skatescene. Een interessant onderwerp voor een film – en nu dus ook een serie – maar de uitwerking laat nogal wat te wensen over. Nogal heel erg een potje flink.
Slechtste van het jaar?
De directiekamer van HBO is waarschijnlijk een fervent aanhanger van het ‘yin-yang-principe’, want na de (mogelijk) beste serie van 2020 – I Know This Much Is True – hebben ze met Betty nu ook de allerslechtste van het jaar gemaakt. Het moet raar lopen, wil iemand anders hier nog onder duiken. Zelfs de best getrainde limbodansers zijn daar niet lenig genoeg voor. Het grootste struikelblok is het acteerwerk. Het is amateurtoneel in z’n meest awkward vorm. Ik ben hier vaak enthousiast geweest over acteurs die niet zijn gedrild door één of andere gerenommeerde toneelschool – denk bijvoorbeeld maar aan Mocro Maffia – maar dit is wel het andere uiterste. Het is alsof ze een aantal willekeurige voorbijgangers hebben gevraagd of ze het misschien leuk zouden vinden om in een HBO-serie te spelen. Feitelijk is dat eigenlijk ook precies wat er gebeurd is. De meiden van Skate Kitchen hebben nog wel een spoedcursus acteren gekregen, maar dat heeft zijn vruchten helaas niet afgeworpen. Ook qua verhaal gaat het helemaal nergens heen. Ik begrijp dat dit een serie is over vriendschap en acceptatie, maar er mag ook nog wel iets van lijn en directie in zitten. Nu vraag je je als kijker iedere keer af: waarom moet ik hier naar kijken? Kiezen voor een documentaire was in mijn ogen dan ook veel logischer geweest. De vlogs van Moonbear – één van de hoofdrolspeelsters – voelen bijvoorbeeld al zoveel authentieker aan dan Betty. Dat is – wat mij betreft – echt een gemiste kans. Nu schaart Betty zich samen met series als Here And Now, Mosaic en The Brink in het rijtje HBO-titels die heel snel vergeten gaan/moeten worden. Jammer.
– HBO
– 2020 – 2021
– 2 seizoenen
– Een Skate Kitchen spin-off die nooit gemaakt had hoeven worden.
– 25 minuten per aflevering
Upload Next Post:
Bez Vědomí A.K.A. The Sleepers
