2013 loopt op z’n eind en dan is het tijd voor lijstjes. Welke 1999 muffe platen komen er voor Bohemian Rhapsody? Waar kun je oliebollen halen die er niet direct voor zorgen dat je aorta dichtslibt en je oud & nieuw op de eerste hulp van het AMC moet doorbrengen? Welke politici zijn nog enigszins in contact met de maatschappij en weten wél dat een halfje grofvolkoren niet € 8,35 kost? En welke series zijn verplichte kost als we straks tijdens die horrorwinter van 2014 allemaal insneeuwen en de gedachten moeten worden verzet om maar niet na te hoeven denken over welk familielid er als eerste opgegeten wordt als we door de rantsoenen heen zijn? Nou dat laatste, daar kan ik misschien een handje bij helpen.
Natuurlijk was dit het jaar dat er bij de waterkoeler op het werk werd gesproken over de twee historisch absurd vette niet normaal gewelfantasticulaire afleveringen van Game of Thrones en Breaking Bad; werd er op verjaardagen een verplaswedstrijd gehouden wie er ‘de ontdekker’ was van pareltjes als The Bridge, Luther, Borgen en Homeland en kregen series als Suits, Hell On Wheels, Mad Men en Sons Of Anarchy er weer een mooi seizoen bij. Daarnaast ontsproten er dit jaar ook nieuwe hoogstandjes en een aantal daarvan deed ik voor jullie even op een rijtje zetten. Natuurlijk is deze lijst niet compleet, maar soms moet je ook tijd vrijmaken om buiten iets met vrienden te doen. Ik ben er ook niet blij mee, maar dat maakt nu eenmaal deel uit van de sociale conventies die we schijnbaar met elkaar hebben afgesproken.
Gast komt uit gevangenis. Gast geeft zich na aparte samenloop van omstandigheden uit als de nieuwe sheriff van een dorpje vol Amish. Gast voost met alles wat los en vast zit. Gast vindt dat natuurlijk prima, maar ex-vrouw van gast, die ook in het dorp woont en met wie hij nog een appeltje te schillen heeft, is hier minder blij mee. Gast vecht ook veel. Gast is nog niet klaar, want begin 2014 krijgen we gast weer te zien in seizoen II van Banshee. Supervet, gast!
Norman Bates en zijn wat bezitterige moeder verhuizen naar een dorp. Op zichzelf is daar niet zoveel bijzonders aan, ware het niet dat zowel het dorp als het huis waar ze gaan wonen over de nodige geheimen beschikken. Ook het verleden van Norman en zijn moeder is niet helemaal zonder lijken in de kast. Die lijken vallen er dus één voor één uit en dat is leuk om naar te kijken. Bates Motel is wel een beetje vreemd, maar van vreemd is nog nooit iemand overleden. Nou ja, los van de mensen die in het regenwoud tegen elkaar zeiden: “Deze besjes smaken een beetje vreemd.” dan. Ook Norman moet nog even wachten met z’n vakantieplannen, want vanaf februari 2014 moet ie weer elke week op ons beeldscherm verschijnen.
Op het strand bij het kleine kustplaatsje Dorset spoelt geen flessenpost of een uit koers geraakte olietanker aan, maar het lichaam van de elfjarige Danny. Dat moet uiteraard tot de bodem uitgezocht worden en daar doen detectives Miller en Hardy in Broadchurch ongeveer acht afleveringen over. Denk aan Urk en iemand van buitenaf die op deuren begint te kloppen en je hebt de gespannen sfeer van deze Britse hoedunnit direct onder de leden.
Deze is gewoon leuk voor tussendoor. Geen hoogdraver, maar meer voor in de holle kies. Dit is de Mens Health die je even vluchtig doorbladert totdat de tandartsassistente je roept voor je wortelkanaalbehandeling. Een onbekende tante van Tom kicked the bucket en laat hem een hutkoffer vol snuisterijen na. Met behulp van de spullen, die zelfs in een kringloopwinkel nog geen nieuwe eigenaar zouden weten te vinden, gaat Tom in Family Tree op zoek naar zijn familie.
Als de serie Hannibal heet en de trailer begint met viewer discretion advised, dan weet je eigenlijk al dat het een (z)ware beproeving gaat worden. Het verhaal gaat dan ook over een profiler die in de gedachtenwereld van redelijk verknipte seriemoordenaars kan kruipen en zo de nodige zaken helpt op te lossen. Terwijl ik het zat te kijken kon ik alleen maar denken: “Iemand heeft dit gewoon allemaal bedacht. Hoe ziek ben je dan?!”. Nou, veel kijk plezier, he!
Hemlock Grove is er vooral één voor de mensen die goed gaan op American Horror Story en True Blood. Als er ‘n meisje wordt gevonden, nou ja, als er verschillende stukken aan stukken gescheurd meisje gevonden worden, gaan weerwolf Peter en mindfucker Roman op onderzoek uit naar de dader. Of heeft één van hen er wellicht iets mee te maken? Zie hoe ik hier de spanning opbouw.
Het ene moment sta je nerveus lachend voor de camera’s aan de wereld te vertellen dat jij degene zal zijn die de president van Amerika de operatiekamer in zal rollen en het andere kom je thuis en is je gezin gegijzeld, omdat een aantal mensen iets andere plannen hebben met de machtigste man op aard. Het kan verkeren. In Hostages krijgt Dr. Ellen Sanders van de gijzelnemers de keuze, of de president z’n laatste adem laten uitblazen op de operatietafel of d’r gezin alleen nog maar terug zien op de foto’s boven de schoorsteenmantel. Spannend!
Er valt niet uit te sluiten dat House Of Cards de beste serie is die in 2013 het daglicht zag. Iedereen die politieke drama’s als Borgen, Boss en John Adams wel op waarde wist te schatten zal de vingers aflikken bij deze. Francis Underwood helpt als congressman de nieuwe president van de Verenigde Staten in het zadel en verwacht als kadootje de post van minister van Buitenlandse Zaken. Dat loopt dus allemaal wat anders en Francis laat dat niet op zich zitten. Zo is Francis.
Think Don Draper met z’n snoet begraven in een beflap. Peggy Olson stoeiend met een fel roze op hol geslagen Tarzan. ‘Masters Of Sex’ heeft die fifties Mad Men vibe, alleen is Roger Sterling nu een gynaecoloog en zijn de reclameborden vervangen voor zichzelf bevredigende mensen. “Goeie deal”, hoor ik je denken, maar juich niet te vroeg. Masters Of Sex is zeker vermakelijk en heeft dat prettige lome tempo waar ook ‘Mad Men’ van is doorspekt, maar als er een verjaardag zou zijn, dan zit ‘Mad Men’ gewoon aan de tafel van de volwassenen en kan ‘Masters Of Sex’ aan de kindertafel aanschuiven. Niks mis mee natuurlijk en gezien het feit dat Showtime nu al een tweede seizoen van de serie heeft besteld, zien we haar misschien nog wel tot volle wasdom komen.
Piper moet een jaar brommen vanwege wat foute beslissingen in haar early twenties. In de bak blijkt het allemaal best gezellig te zijn. Al gaat er in Orange Is The New Black minimaal even veel romantiserende sossa over het gevangenisbestaan als bij Grey’s Anatomy over de wereld van de kwakzalver. Toch blijft het leuk en leuk is goed. Ook zitten er veel tieten in. Bij vlagen lijkt het Game of Thrones of Spartacus wel.
Sarah is een hustlerin. Als zij op ‘t station een exacte kopie van zichzelf voor de trein ziet springen, besluit ze zich een tijdje voor te doen als het slachtoffer om zo wat extra knaken binnen te hengelen. Dat loopt dus niet helemaal zoals ze van tevoren had ingeschat. Gelukkig maar, want anders was Orphan Black er niet geweest en dat zou zonde zijn.
Het recept van Peaky Blinders is eigenlijk hetzelfde als Boardwalk Empire alleen speelt het zich af in Birmingham. Ook leuk. Het zijn the roaring twenties. De kruitluchten van de Eerste Wereldoorlog trekken langzaam op en iedereen probeert zijn leven, of wat daar van over is, weer een beetje in gang te trekken. Ook de sterke arm der wet moet de boel weer op orde zien te krijgen en Arthur Shelby en zijn gang maken maar al te graag gebruik van dit machtsvacuüm (kijk die Gumstarr dure woorden gebruiken).
Ray Donovan is een stofzuiger. Sir Fix-a-lot. Mr Management. The cleaners. Het oplossen van de problemen van LA’s rich and famous is voor Ray geen enkel probleem, maar thuis een beetje de trein op de rails houden, ho maar. Ook heeft Ray een vader. Die bemoeit zich dus met Ray z’n zaken en daar houdt Ray niet van. John Williams met een bloemetje naar z’n pa sturen om ‘Het spijt me” te zeggen, is niet helemaal Ray z’n stylo. Daar heeft hij andere methodes voor. Pijnlijke. Auw.
Lichtzinnig en makkelijk verteerbaar is anders, maar Rectify is zeer de moeite waard. Man moet na twintig jaar onterecht gevangen te hebben gezeten zijn draai weer zien te vinden in een maatschappij die hem nog steeds als schuldig ziet. Gezellig! Vooral het hoofdpersonage gespeeld door Aden Young komt bij vlagen keihard binnen.
Op ‘t hoogtepunt van de Koude Oorlog spioneren Russische KGB officieren de hele boel bij elkaar op Amerikaans grondgebied. Plaksnorren, kranten met kijkgaten erin, alles wordt uit de kast gehaald. The Americans is dan ook de ideale serie voor de gezond paranoïde onder jullie.
Wat er uit de hoge hoed van Wes Anderson en Tim Burton zou komen wanneer zij de vreetstenen zouden zetten in de ontwikkeling van een serie? Nou… Utopia. Als Rivella Light een serie was, dan was ‘t Utopia. Raar. Vervreemdend. Stylistisch. Van dattum.
Hier zou ik dan in het kort even uitleggen waar de serie over gaat, als ik dat uberhaupt zou weten. Als iemand mij kan uitleggen waar ik zes afleveringen lang naar heb gekeken, dan hoor ik het graag.
We hebben het allemaal wel eens meegemaakt. Koop je een leuk appartement in een monumentaal pand, blijkt er al een paar jaar iemand dood op zolder te liggen. Op zichzelf natuurlijk geen probleem, maar als je buren dan ook nog eens super a-relaxte figuren blijken te zijn, zou je wellicht toch wel kunnen spreken van een miskoop. Gelukkig is er een sympathieke rechercheur buiten dienst, die er eens goed de tanden in gaat zetten. Dat zie je niet veel meer tegenwoordig.
En dan had je in 2013 natuurlijk ook nog: Dracula, The Tomorrow People, Under The Dome, The Blacklist, Cult, Sleepy Hollow, Agents Of Shield, Da Vinci’s Demons en Atlantis, maar dat waren natte scheten en het is mijn blog dus ik mag dat hier schrijven. Kijk zelf gerust de eerste afleveringen om tot dezelfde conclusie te komen.
Voor het betere seriewerk van vóór 2013 klik je hier. Of hier. Of hier. Je kunt ook hier klikken. Of lekker hier. Wat je wilt.
Love/Hate Next Post:
Nieuwe Series In 2014
