Wat haten Amerikanen nog intenser dan wegen met bochten en uitgebalanceerde maaltijden met verse groenten? Precies, ondertiteling. Als je zo’n Yank echt vlekken in z’n nek wil bezorgen, dan moet je hem een Franse klassieker met lekker veel schaamhaar voorschotelen. Kan je lachen. Blijven die sauerkrautfetisjisten maar stug vasthouden aan dat eeuwige nagesynchroniseer, in Amerika eigenen ze zichzelf alles toe met behulp van remakes. The Bridge? Kunnen wij beter. The Killing? Wij dragen hier geen Mart Smeets-truien. Broadchurch? Kunnen we natuurlijk gewoon verstaan, maar in onze gewetenloze cultuurbarbaarsheid zijn we graag zo consequent mogelijk, dus… namaken die handel. De meest recente serie die er aan moet geloven is het Noorse drama Øyevitne en eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, die is helemaal zo slecht nog niet.
Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet
In de bossen rondom een afgelegen slaapstadje net buiten New York proberen de tieners Lukas en Philip hun ontluikende mannenliefde een kans te geven, wanneer ze worden gestoord door allemaal maffia-achtige types die elkaar van kant willen maken. Probeer ‘m dan maar eens hard te houden. Zo hitsig zijn zelfs puberende jongens van zeventien niet. Ze weten het bloedbad te ontvluchten, maar niet zonder gezien te zijn door één van de aanwezige Sopranos. Omdat ze nog niet helemaal okay zijn met hun inner-gay verzwijgen ze hun aanwezigheid bij het voorval, maar dat wordt een haast onhoudbare situatie als de overgebleven Soprano alles op alles zet om ook de sporen met een hartslag voorgoed uit te wissen.
USA! USA! USA! USA!
Als het op ‘t maken van series aankomt is USA Network nog niet zo stabiel als de HBO‘s, FX‘en en AMC‘s van deze wereld. De kwaliteit is nog wat wisselvallig. Natuurlijk niks dan liefde voor Mr. Robot en aan Suits hebben we een prima guilty pleasure, maar met ketsers als Satisfaction, Colony en Queen Of The South hebben ze toch ook bovengemiddeld vaak de plank misgeslagen. Hun comedy Donny was zelfs zo slecht dat er op YouTube niet eens meer een trailer van te vinden valt. Gelukkig maar, een verspilling van kostbare opslagruimte. Wat een hersenbloeding was dat. Eyewitness kan zich gelukkig scharen bij de betere titels van USA Network’s hand. Is het de beste serie die je ooit gaat zien? Nee, maar ik denk dat velen van jullie hier een paar prima avonden mee kunnen hebben.
Nordic Noir op Amerikaanse bodem
Aan verhalen geen gebrek in Eyewitness, elk karakter heeft er één. Er gebeurt genoeg, maar de dit-is-wel-een-beetje-too-much meter knalt nergens in het rood. Qua fotografie, setting en muziekkeuze heeft het die Nordic Noir-achtige zweem van series als The Bridge en The Killing en het beschikt met officer Helen Torrance zelfs over de benodigde onverstoorbare powervrouw. Het mist alleen wel die beklemmende, haast verstikkende, vibe die veel van zijn Scandinavische soortgenoten zo veel lekkerder maken. Ach, je kunt niet alles hebben.
– USA Network
– 2016 – 2016
– 1 seizoen
– Amerikaanse Nordic Noir met natuurlijk allemaal doden en een detective.
– 40 minuten per aflevering
Queen Sugar Next Post:
Roadies
