Als je op zaterdagavond, onderuitgezakt vanaf de bank, Rico Verhoeven en Alistair Overeem op hun tegenstanders ziet inhakken alsof ze een piñata proberen te ontdoen van hun lievelingssnoep, dan zou je bijna vergeten dat er een tijd was waarin we met aanzienlijk minder genoegen moesten nemen. Een tijd waarin de ring op primetime werd bezet door namen als The Barbarian, Macho Man Randy Savage (had net zo goed een porno alter ego kunnen zijn, maar goed) en natuurlijk the legend himself, Hulk Hogan. Eigenlijk gewoon de Rene Froger, Jeroen van der Boom en Gerard Joling van het vechtersgilde. Mannen die de kleur van hun cape en de glitters op hun broekje misschien nog wel belangrijker vonden dan ‘t bloed van de tegenstander in de gezichten van de mensen op de eerste rij. Je wist ‘t misschien niet, maar er bestond dus ook een vrouwenversie van dit zogenaamde showworstelen. Gorgeous Ladies Of Wrestling, beter bekend als GLOW, werd in 1986 opgericht en Netflix laat in hun nieuwste Original zien hoe dat ongeveer in z’n werk ging.
Serveerster/actrice
Als je op vakantie in L.A. ooit in een American diner hebt ontbeten, dan is de kans groot dat de pancakes met maple syrup aan je tafel werden gebracht door de nieuwe Nicole Kidman. Althans, dat is waar veel van de serveersters slash actrices zelf heimelijk op hopen, maar de werkelijkheid is over het algemeen een stuk weerbarstiger. Als beginnend actrice is het vaak aanrommelen in de kantlijn en worden je rollen toegewezen die niet meteen bovenaan je lijstje stonden toen je met veel bravoure richting Hollywood vertrok. Ook de carrière van Ruth Wilder, die je misschien nog wel kent van haar rol als Annie in Community of Trudy in Mad Men, gaat nog niet helemaal volgens plan. Ze is de koningin van de afgewezen audities en kan alleen met de hulp van haar ouders de huur van haar sobere éénkamerappartement ophoesten. Desperate times call for desperate measures, dus wanneer Ruth wordt uitgenodigd deel te nemen aan ‘een nieuw project’ besluit ze aan te haken en belandt zo in de wondere wereld van het show wrestling.
80’s galore
GLOW was een bonte verzameling (mislukte) actrices, modellen, stuntvrouwen en gewichtheffers die zich door middel van body slams, wurggrepen en een heleboel theater alsnog in de kijker van Hollywood probeerden te spelen. Net als bij de mannen was het een karikatuur op ‘t worstelen en ging het eigenlijk meer om alle gekke typetjes die zich in net iets te hoog aangesneden badpak hadden gehesen.
Zoals je kunt zien waren het de jaren ’80 op z’n best, dus de makers van GLOW – waaronder ook Jenji Kohan, de geestelijk moeder van Orange Is The New Black – konden helemaal los op de styling. Verwacht dus een overdaad aan neon beenwarmers, getoupeerd haar waar zoveel haarlak in zat dat er permanent twee brandweerauto’s op de set aanwezig moesten zijn en natuurlijk heel veel tenenkrommende eighties glamrock. Lekker!
Prima tussendoortje
Ik beweer denk ik niks raars als ik zeg dat GLOW niet Netflix’ magnum opus is. Er hoeft rond de komende Emmy Awards geen busje gehuurd te worden om die stortvloed aan beeldjes mee naar huis te krijgen, zeg maar. Één ding is dit lichtvoetige drama met een komisch randje echter wél en dat is vermakelijk. Het is een prima tussendoortje. Het is die bus Pringles die je ongemerkt naar binnen loopt te proppen, terwijl je een half uur later nog aan de pasta carbonara moet. Het is die strak afgetrainde boy toy uit de sportschool waar je soms uit pure verveling en hitsigheid even bovenop klimt, maar waar verder niet de netelige situatie in het Midden-Oosten mee besproken hoeft te worden. Prima om naar te kijken, maar inhoudelijk wat aan de magere kant. Heb jij dus behoefte aan tien keer een halfuurtje onschuldig vertier, dan heb je aan GLOW een prima partner in crime.
– Netflix
– 2017 – 2019
– 3 seizoenen
– De wurggrepen van Hulk Hogan, maar dan met onverschrokken vrouwen
– 30 minuten per aflevering
