De zomer loopt langzaam op haar einde. De dagen worden korter, het weer wisselvalliger en het terras wordt steeds vaker ingeruild voor een ontspannen avondje horizontaal op de bank. De ijsbloemen kunnen wat mij betreft niet snel genoeg op de ramen staan, want er staat een clusterbom aan nieuwe series op ons te wachten. Bingers die zo verslavend gaan zijn dat je ‘s ochtends niet eens meer de moeite neemt om je pyjama uit te trekken en de gordijnen open te doen. Onderstaand een aantal titels waar ik persoonlijk belachelijk veel zin in heb. Doe er je voordeel mee. Of niet. Moet je natuurlijk helemaal zelf weten. Het is hier geen Noord-Korea.
Mayans M.C. (FX, 4 september)
Niks zo gevaarlijk als spin-offs van je favoriete serie. Uiteindelijk wordt het toch vaak een slap aftreksel van het origineel. Het is dan ook met een soort sceptisch enthousiasme dat ik uitkijk naar het vervolg op Sons Of Anarchy. De serie, die wat mij betreft meer lof zou mogen krijgen, eindigde in 2014 en liet een gapend gat achter in mijn wekelijkse kijkroutine. Hopelijk kan Mayans M.C. Jax z’n grote Air Force 1’s vullen.
Kidding (Showtime, 9 september)
Moet ik nog vertellen waarom ik heel erg uitkijk naar Kidding of is de kop van Jim Carrey op de poster uitleg genoeg? Deze serie heeft de potentie om de tragiek in The Truman Show kinderspel te doen laten lijken. Als de twee minuten durende trailer al onder je huid kan kruipen, wat belooft dat dan wel niet voor de serie in zijn geheel? Stel me alsjeblieft niet teleur, Jim. Stel me alsjeblieft niet teleur.
The First (Hulu, 14 september)
Als de maker van House Of Cards, Beau Willimon, samen met Sean Penn een serie knutselt, dan kijk je daar naar uit. Dat zijn nou eenmaal de regels. Je moet zo nu en dan wel je best doen om Penn te herkennen, want hij zit meer dan eens in een ruimtepak. Hij gaat namelijk Mars voor ons kolonialiseren. Ook dat is Sean. Wereldgozer.
Homecoming (Amazon Prime, 2 november)
Misschien wel de mooiste teaser van een serie die ik ooit zag, terwijl er inhoudelijk eigenlijk vrijwel niks wordt prijsgegeven. Close-ups van symmetrische interieurs met een onheilspellend muziekje eronder, meer heb je blijkbaar niet nodig om mijn interesse te weken. Ooh ja, en Julia Roberts natuurlijk. Gotta love Julia. Heb doelbewust niks over deze serie gegoogled en ga me gewoon laten verrassen. Als de makers de spanning uit de trailer weten vast te houden, dan roep ik deze nu al uit als één van de hoogvliegers van 2018. Doe ik gewoon.
The Romanoffs (Amazon Prime, 12 oktober)
Deze komt uit de koker van de maker van Mad Men. Dat op zichzelf lijkt mij voldoende om gierend enthousiast te worden. Er zitten ook wat bekende Mad Men gezichten in. Ook leuk. Het zijn afzonderlijke verhalen over mensen die denken dat ze afstammen van de Russische koninklijke familie, de Romanoffs. Kijk de trailer en ga mij dan maar eens met droge ogen vertellen dat jij geen zin hebt in dit huzarenstukje.
Escape At Dannemora (Showtime, 18 november)
Patricia Arquette en Benicio Del Toro, van mij zouden ze in iedere serie mogen zitten, maar dat is helaas niet het geval. Gelukkig zitten ze wel in Escape At Dannemora en daarom gaan ik deze zeker kijken. Ook omdat het gaat over ontsnappen uit de gevangenis en dat is altijd spannend.
Maniac (Netflix, 21 september)
Annie en Owen hebben wat uitdagingen op het psychische vlak en dokter James K. Mantleray beweert dat hij die wel op kan lossen met wat chemische ondersteuning. Zijn medicatie bevindt zich echter nog in de testfase en Annie en Owen zijn z’n proefdieren. De trailer heeft veel weg van de complete waanzin in Legion. Hopelijk is Maniac, gebaseerd op de gelijknamige Noorse serie, wel wat beter te volgen. Het ziet er in ieder geval waanzinnig uit en heeft met Emma Stone en Jonah Hill een cast om de vingers bij af te likken.
The Purge (USA Network, 4 september)
Meer dan eens werden films omgebouwd tot serie en meer dan eens ging dat faliekant verkeerd. Rush Hour, 12 Monkeys, Minority Report, de ene was nog tenenkrommender dan de ander. Er zijn gelukkig ook uitzonderingen en laten we hopen dat The Purge tot die groep behoort. Het idee van een nationale feestdag waarop je ongestraft elke denkbare misdaad mag plegen, spreekt in elk geval tot de verbeelding.
Single Parents (ABC, 26 september)
Nu Modern Family op haar laatste benen loopt, is ABC angstvallig op zoek naar een nieuwe schuddebuiker. Of Single Parents hetzelfde niveau weet aan te tikken is nog maar helemaal de vraag, maar de trailer was bij mij in ieder geval al goed voor een paar keer hardop knorren. Komedies blijven een zeer lastig – en subjectief – genre, dus laten we niet te vroeg juichen.
All American (The CW, 10 oktober)
The CW maakt series voor giechelende tienermeisjes, maar dit zou er één kunnen zijn waar ik stiekem ook best lekker op ga. Een guilty pleasure, maar toch. De talentvolle Spencer James footballt in Crenshaw iedereen de moeder en speelt zich daarmee in de kijker van een Beverly Hills high school. James’ oude en nieuwe wereld kunnen niet meer van elkaar verschillen en dat zorgt voor de nodige problemen. Taye Diggs speelt in deze. Leek me goed om te vermelden. Menig vrouw én man gutst van de bank bij het zien van zijn amandelbruine kijkers. En terecht.
New Amsterdam (NBC, 25 september)
Het ziekenhuisdrama is een beetje de little black dress onder de series. Heb je als zender niet minstens één keer in de week piepende monitoren op de buis, dan doe je eigenlijk niet mee. Het nieuwste hoofdstuk in een lange reeks ziekenhuisseries heet New Amsterdam en dat zou best iets kunnen zijn. Als je een sucker bent voor de Grey’s Anatomy’s en Code Blacks van deze wereld, tenminste. Elke tumor, operatie en crisis is al eens voorbijgekomen, dus of New Amsterdam het haalt, ligt helemaal aan de uitwerking van de karakters. Ben benieuw.
A Million Little Things (ABC, 26 september)
ABC is niet mijn favoriete zender. Hun producties zijn mij vaak net iets te glad, iets te moralistisch en iets te Amerikaans. A Million Little Things zou de verfrissende uitzondering op de regel kunnen zijn. Al blijft het natuurlijk een serie van één van Amerika’s grootste familiezenders. Nadat een goede vriend zelfmoord pleegt, komt een vriendengroep er achter dat ze elkaar misschien toch niet zo goed kennen als ze dachten. Stukje soul-searching naar de mensen toe, zullen we maar zeggen.
Camping (HBO, 14 oktober)
2018 is vooralsnog niet helemaal het jaar van HBO en de vraag is of deze remake van de Britse Camping daar verandering in gaat brengen. Lena Dunham, die van Girls, heeft het schrijfwerk voor haar rekening genomen en Jennifer Garner siert samen met David Tennant de poster. Op zich wel allemaal mensen die iets kunnen. Dus. Camping is in ieder geval een mooie opsomming van redenen waarom je mij nog niet dood in een tent terug zult vinden.
FBI (CBS, 25 september)
De meeste pensionado’s zijn blij dat het werkende bestaan achter hen ligt en dat ze nu alle tijd hebben om op karpers te vissen of om samen met vrienden commentaar te leveren bij één of andere bouwput. Niet Dick Wolf. Dick is inmiddels de zeventig gepasseerd, maar werkt harder dan ooit te voren. De afgelopen jaren bedacht hij Chicago PD, Chicago Med en Chicago Justice en nu is daar FBI. Drie keer raden waar dat over gaat.
The Neighborhood (CBS, 1 oktober)
Schmidt – je weet wel, de man die eigenhandig verantwoordelijk was voor het succes van New Girl – is terug op de buis. Dat lijkt me in principe goed nieuws. Hij komt met zijn witte gezin in een zwarte wijk wonen en dat is even wennen voor zijn buurman, Cedric the Entertainer. The Neighborhood gaat niet alleen op zoek naar de lach, het lijkt Amerika ook op subtiele wijze een spiegel voor te willen houden. Nobel in de opzet, maar of The Neighborhood een tweede seizoen bij CBS los gaat peuteren, ik moet het nog zien.
The Cool Kids (FOX, 28 september)
Dit is The Big Bang Theory, maar dan met bejaarden. Heel veel meer valt er eigenlijk niet over te zeggen. Of het moet zijn dat ik bij het horen van die lachband mijn trommelvliezen wilde slopen met een roestige spijker. Prima serie om twintig minuten mee te vullen, terwijl de diepvriesmaaltijd in de magnetron op temperatuur aan het komen is.
The Conners (ABC, 16 oktober)
Begin dit jaar werd de reanimatie van Roseanne al na een paar afleveringen van de buis gehaald. Roseanne Barr had zich op Twitter racistisch uitgelaten en dat was voor ABC reden genoeg om de stekker te trekken. Beetje dubbel, want Barr hield er al jaren nogal dubieuze opvatting op na, maar goed. Beter ten halve gekeerd… Nu komen de Conners terug zonder hun leading lady. De vraag is of het matriarchaat kan overleven zonder haar kopstuk.
Nog geen trailer van
The Good Cop (Netflix, 21 september)
Josh Groban en Tony Danza samen in een politiekomedie, je moet er maar zin in hebben. Bij Netflix vonden ze dat blijkbaar wel een goed idee, dus zie hier: The Good Cop. Humor is een ongrijpbaar iets, dus er zullen vast mensen zijn die lekker gaan op deze, maar ik heb zo mijn twijfels. Krijgen jullie bij die Danza trouwens ook een soort verlepte Fonzie-vibes?
Manifest (NBC, 24 september)
Stel, je ontwaakt kakelvers en in blakende gezondheid uit een vijf jaar durende coma en moet daarna je leven weer zien op te pakken. Dat is ongeveer de strekking van Manifest. De coma is alleen een wormhole en het gaat niet om één patient, maar om een vliegtuig vol mensen die na vijf jaar opeens weer op de grond staan. Volgt u het nog?! Blijkbaar kun je zo stoned als een garnaal een televisieformat schrijven en is er altijd wel een platform te vinden die daar serieus geld voor over heeft. Misschien zo maar eens even langs die coffeeshop op de hoek.
The Kids Are Alright (ABC, 16 oktober)
Met de melancholische voice-over en de focus op een Amerikaans gezin in de jaren ’70, voelt The Kids Are Alright als een soort 2018 versie van The Wonder Years. De avonturen van Kevin Arnold waren vroeger mijn lievelings en ik vrees dat The Kids Are Alright dat niet gaat overtoepen.
The Rookie (ABC, 16 oktober)
Mannen en hun midlifecrisis, het is een dodelijke combinatie. Daar waar de meeste hun vrouw verlaten voor een piepjonge secretaresse of hun bankrekening stuk slaan op een 7-serie cabrio, besluit John Nolan zich in te schrijven voor de politieacademie. Een beetje met die ouwe gewrichten achter boeven aan rennen, John heeft daar wel oren naar. Als ouwe rot kan hij zijn jongere collega’s ook van de nodige levenslessen voorzien en dat laatste is precies waarom ik een beetje moet overgeven in mijn mond van deze.
I Feel Bad (NBC, 4 oktober)
I Feel Bad. Ja, ik ook na het zien van de trailer. Misschien moeten we maar gewoon wetgeving in het leven roepen die het uitzenden van komedies strafbaar maakt ofzo. Is voor iedereen beter. Dit is de stopverf in de NBC-programmering. Een gatenvuller. Dertien in een dozijn. Zo’n serie waar je een jaar later opnieuw aan begint, omdat je compleet vergeten was dat je hem al gezien had.
Happy Together (CBS, 1 oktober)
Heb jij, voor in de categorie: series-die-ik-waarschijnlijk-never-nooit-niet-ga-kijken, Happy Together? Het leven is te kort voor de zoveelste sitcom. Ook als Damon Wayans Jr. er in speelt. Misschien zelfs wel, helemáál als Damon Wayans Jr. er in speelt. Er zullen vast mensen zijn die blij worden van dit soort niemendalletjes, maar ik denk dat ik deze even aan mij voorbij laat gaan.
God Friended Me (CBS, 30 september)
Yep, God Friended Me. De titel dekt precies de lading. Een God-criticus krijgt via Facebook een vriendschapsverzoek van de Schepper en wordt zijn little helper op aarde. Wat moet je hier nou nog van zeggen? Is dit een ultieme poging van Mark Zuckerberg om zijn stervende platform nieuw leven in te blazen? Wie zit hier op te wachten?!
Magnum P.I. (CBS, 24 september)
Na MacGyver probeert CBS met Magnum P.I. opnieuw mijn jeugd te reanimeren. Hou. Daar. Mee. Op! Wat is dat met gemakzuchtige televisiebazen die alleen nog maar ouwe televisieformatjes opbraken?! Met uienvingers in mijn ogen wrijven levert nog minder tranen op dan het kijken van de trailer. Voelde me na afloop zo vies, dat ik maar weer ben gaan douchen.
Gråzon A.K.A. Greyzone Next Post:
The Innocents
