Soms kun je met naar zurigheid neigende jaloezie kijken naar de skills van andere mensen. Skills die God voor het gemak bij jou maar even heeft gelaten voor wat ze zijn. Ik heb dat tenminste wel. Zo zou ik bijvoorbeeld best over die zelfbeheersingsskill willen beschikken die kan voorkomen dat ik alles wat ook maar lijkt op chocola direct in m’n mond prop. Ook die God’s gift van een vriend van mij, waarbij hij en z’n mannenknot alleen maar nonchalant een ruimte in hoeven te lopen om vrouwen acuut schuimbekkend van hun stoel te laten glijden, zou ik zo af en toe best tijdens een avondje stappen in willen zetten. Maar ja… Zo werkt het helaas niet. In de realiteit tenminste, want op tv kan natuurlijk alles. Daarom heeft Netflix het uitwisselen van skills gewoon lekker als uitgangspunt genomen voor de nieuwe Netflix Original, Sense8. Hoe lekker mal is dat?! Continue Reading
Read More »Ik kijk series. Veel series. Ok, ik kijk kansloos veel series, maar vind dat leuk. Laat me. De laatste tijd vraag ik me alleen wel steeds vaker af of de bodem van de serie-ideeënbron niet langzaam maar zeker in zicht begint te komen. Hoe vaak moeten wij ons als kijker nog opladen voor een tienluik rond een sociaal-gehandicapte detective met de nodige problemen in de privésfeer, die op uiterst onorthodoxe, edoch zeer effectieve wijze zich een weg baant richting het oplossen van een welhaast schier onmogelijke zaak? Of schotel ons anders schaamteloos de zoveelste ziekenhuisserie voor die niet alleen draait om mensen die bij een freak accident met hun hand zijn vast komen te zitten in een roestige wood chipper, maar die ook het verhaal vertelt van belachelijk knappe artsen die het om de beurt met elkaar doen in de on call room. Hoe gaan zenders ons ook de komende jaren nog voorzien van prettig kijkvoer, dat niet lijkt te zijn opgebraakt en overgoten met een net iets anders sausje? Het antwoord lijkt volgens sommige van hen te liggen bij films, of beter gezegd, het verserieficeren van films (En ja, serieficeren is vanaf nu gewoon een woord dat jullie ook met een stalen smoel mogen bezigen.). Afgelopen jaar knipte FX Fargo al in stukken en deed El Rey hetzelfde met Tarantino’s From Dusk Till Dawn en ook dit jaar worden een aantal klassiekers van het witte doek in hapklare brokken je woonkamer in geslingerd. Zo gaat Fox het proberen met Tom Cruise z’n Minority Report, waagt CBS een poging met Limitless en heeft SyFy onlangs de 90’s cultfilm 12 Monkeys onder handen genomen. Continue Reading
Read More »Ik zie het al voor me door de grote glazen pui van zijn imposante kantoor op de 70ste verdieping van het Rockefeller Center in New York. De eindbaas van NBC hangt onderuitgezakt in een chocolade bruine Chesterfield met het A4’tje in z’n hand dat een kittige secretaresse een ogenblik daarvoor met de rest van de post op zijn bureau heeft achtergelaten. De kijkcijfers. Langzaam loopt zijn hoofd roder en roder aan en de aders in z’n nek vullen zich zo snel met bloed, dat het lijkt alsof een kleine slang van achter de kraag van z’n bloes onder z’n huid omhoog probeert te glibberen. Het is weer om te janken met NBC lichtgewichten als About A Boy, Believe, Crisis, Ironside en The Night Shift. Met een behendige beweging, die je op basis van zijn Bourgondische postuur niet van hem zou verwachten, wipt hij zichzelf uit z’n stoel en stormt schreeuwend de werkvloer op: “WIE NIET UHN HOOMLENT TOE! A HOOMLENT OF OUWR OOWN. MEEK MIE UHN HOMELENT EN MEEK IT KWIK!”. Met het angstzweet in de bilnaad slaan de schrijvers meteen aan het tikken en gaan de producers met het vuur aan de schenen op zoek naar een stukje Nevada dat met een beetje kunst en vliegwerk door kan voor de woestijn van Mali. Een jaar later is daar American Odyssey en dat is niet eens zo’n hele slechte serie geworden. Continue Reading
Read More »Het is het door corruptie en schandalen overspoelde Italië van 1992, maar ondanks alle problemen proberen een aantal mensen er toch het beste van te maken. Een ex-militair struikelt per ongeluk de politiek in en moet alle zeilen bijzetten om überhaupt te begrijpen waar ze het in de Senato della Repubblica over hebben; een vrouwenverslindende marketeer met een veel te grote mobiele telefoon – inclusief antenne – hangt een beetje de Italiaanse Don Draper uit; een hongerige jonge agent probeert naast de strijd tegen corruptie ook nog een persoonlijke kruistocht tot een goed einde te brengen; een klassieke Italiaanse schone ketst alles wat los en vast zit met als doel om ooit iets te mogen aankondigen op Rai Uno en een dochter erft het imperium van haar vader, maar dat blijkt niet het mooiste cadeau te zijn dat hij haar post mortem in de handen kon drukken. Lopen ze in eerste instantie nog een beetje los van elkaar aan te klooien, na verloop van tijd beginnen de verhalen van de verschillende karakters steeds meer met elkaar verstrengeld te raken en ontvouwt zich een vertelling waar je geen genoeg van krijgt. Ik niet in ieder geval. Continue Reading
Read More »Netflix perst de afgelopen tijd in een rapper tempo liefdesbaby’s de wereld in, dan de gemiddelde Gereformeerde moeder op Urk. Zo schotelde ze ons de laatste zes maanden onder andere Daredevil, Marco Polo, Bloodline en Unbreakable Kimmy Schmidt voor en kunnen we ons in het resterende gedeelte van 2015 nog opmaken voor Netflix Originals als: Sense8, Narcos (een kijkje in net leven van The King of Blow, Pablo Escobar), Wet Hot American Summer en Marseille, een soort Franse versie van House Of Cards. Lekker bezig, Netflix! Natuurlijk is niet iedere release een schot in de roos en zit er zo nu en dan ook een enorme uitglijder tussen (Ik word soms nog gillend en badend in het zweet wakker met beelden van die Unbearable Kimmy Schmidt op m’n netvlies), maar Netflix lijkt over het algemeen toch steeds een niveau te halen dat er prima mee door kan. Een nieuwe titel die wat mij betreft aan de primalijst toegevoegd kan worden is de komedie, Grace And Frankie. Continue Reading
Read More »Na de laatste afleveringen Breaking Bad en Dexter werd de wereld voor even ondergedompeld in rouw. In huiskamers around the globe stortten trouwe kijkers met veel gevoel voor dramatiek hysterisch snikkend en met de handen naar de hemel gericht op de knieën. Hulplijnen stonden roodgloeiend en praatgroepen schoten als paddenstoelen uit de grond. Hoe moesten onze levens nu verder en zou er ooit nog een serie in de buurt komen van deze verslavende meesterwerken? Twee jaar na dato waagt Canal Plus een voorzichtige poging met hun nieuwe geesteskindje Spotless. Continue Reading
Read More »