Huey verhuist met z’n broertje Riley en opa Robert vanuit het rauwe Chicago naar een slapende (grotendeels) blanke buitenwijk waar mensen nog “Good morning, neighbour” tegen elkaar zeggen als ze in hun badjas de krant van de oprijlaan komen rapen. Het lijkt me overbodig om te zeggen dat er sprake is van een kleine clash of cultures. In ‘The Boondocks’ worden, net als in ‘South Park’, de actualiteiten vaak op een pijnlijk grappige manier aangestipt. Bobby Brown en zijn losse handjes, Irak veteranen die met nog wat opgekropte PTSS-issues zitten, R. “ik-ben-een-pedo-maar-dat-schijnt-niemand-wat-uit-te-maken” Kelly die terecht moet staan omdat hij de drang om 16-jarige meisjes compleet onder te zeiken niet kan onderdrukken, het zit er allemaal in.
Het is Eddie Murphy toen hij nog in z’n paarse leren broek de blits maakte met Raw. Het is de hele woordenschat van Katt Williams geperst in 20 minuten per keer. Dave Chappelle verkleed als stripfiguur. Het is black comedy en daar moet je van houden. Dus als je het woord “Njigggggggahhh!” slecht trekt. Niet kijken. Als je met de Opzij opschoot een punt probeert te maken met betrekking tot het feit dat vrouwen niet langer als objecten gezien dienen te worden. Niet kijken. Als je vindt dat een tekst als: “Tom’s greatest fear was being sent to prison and anally raped” niet thuis hoort in een tekenfilm. Niet kijken. Storen dat soort dingen je niet kijk ‘t dan vooral en doe er nog een paar Youtube’jes Lisa Lampanelli achteraan voor de leuk.
– Cartoon Network
– 2005 – 2014
– 4 seizoenen
– Black comedy in getekende poppetjes
– 20 minuten per aflevering
Colby O’Donis – Lean Next Post:
The Magician – When The Night Is Over
