Als het in de muziek al lang en breed geaccepteerd is om guilty pleasures te hebben, waarom kunnen we dat dan ook niet een officieel ding maken voor seriekijken? Dan is Greys Anatomy hierbij mijn U Sure Do, Friday Night Lights m’n Club Tropicana en voeg ik The Strain nu aan dat lijstje toe als m’n Never Gonna Give You up. Want laat ik eerlijk zijn, echt best is het allemaal niet, maar om de één of andere manier zat ik toch elke maandag weer met een glimlach op de bank.
Grommende bloedslurpers
Word je niet blij van zombie-achtige figuren die op volledig over the top wijze het bloed uit hun slachtoffers slurpen, dan kun je The Strain lekker laten, want dat is namelijk precies wat het is. Grommende, manklopende bloedslurpers die na een virusinfectie zorgen voor een apocalypse met New York als episch centrum. Natuurlijk zijn er ook een aantal mensen die al deze ellende de kop proberen in te drukken. Of dat gaat lukken moet je zelf maar zien.
Prima tijdverdrijf
Probeer even door de vingers te zien dat de director Guillermo del Toro – die van Pan’s Labyrinth en Hellboy – wel een hele belachelijke verpersoonlijking van Het Kwaad neerzet, dat het script hier en daar meer rammelt dan de eierstokken van mijn vriendin na het zien van weer zo’n schattige babyfoto in haar Facebook timeline en dat dit verhaal natuurlijk al in 100 andere films en series is verteld, maar dan heb je aan The Strain een prima tijdverdrijf. Maar ja, ik ga ook goed op Rick Astley, dus wat wil het allemaal zeggen.
– FX
– 2014 – 2017
– 4 seizoenen
– Iets met een virus dat wild om zich heen slaat.
– 45 minuten per aflevering
The Knick Next Post:
Mos Def & Lenny Kravitz – It Ain’t My Fault
