Na een korte coma wakker worden in een ziekenhuisbed en er dan achterkomen dat de wereld in jouw afwezigheid een beetje veranderd is. Dat de mensheid blijkbaar aan het kortste eind heeft getrokken en zombies de dienst uitmaken. Dat politieagent Rick zich na het ontwaken niet in blinde paniek tegoed doet aan een overdosis morfine is maar goed ook, want uiteindelijk vindt hij lotgenoten en die maken allemaal dingen mee. Ja, het is nogal wat allemaal.
Ook voor de watjes
Als je, zoals ik, niet meteen mega hyper wordt van het zombiegenre, kun je deze toch prima kijken. Als je wél helemaal hitsig wordt van halfvergane lichamen die zichzelf kreunend voortslepen, dan vind je The Walking Dead waarschijnlijk te K3 en Samson & Gert. Neemt niet weg dat je er met een goeie zak Cheese Onion en een ijskoude Dr. Pepper volgens mij best naar kunt koekeloeren. Of Bolognese, als je dat lekkerder vindt.
Kanttekening
Er was een tijd dat ik The Walking Dead een hele dikke acht waard vond, misschien zelfs wel een klein negentje. Vanaf seizoen vier/vijf is echter het eigen ruiten ingooien begonnen en het is tot op heden niet meer gestopt. Als je dacht dat die laatste seizoenen Dexter afbreuk deden aan een serie die in potentie one of the greats had kunnen worden, dan heb je de laatste seizoenen van The Walking Dead nog niet gekeken. Er is maar één slenterend lijk dat een nekschot verdient en dat is The Walking Dead zelf. Een acht, omdat ik met heel veel pijn en moeite toch nog mooie herinneringen koester aan die eerste drie seizoenen.
– AMC
– 2010 – 2022
– Engig met zombies
– 11 seizoenen
– 50 minuten per aflevering
