Typhoon Live In Paradiso

by • January 8, 2015 • SoundsComments Off on Typhoon Live In Paradiso3862

Paradiso Amsterdam. Ik zag er – in een doodstille zaal – volwassen mannen tranen wegvegen bij misschien wel de meest breekbare Someone Like You die Adele ooit over haar lippen heeft laten rollen; keek toe hoe Jamie Cullum op ‘t podium door een overenthousiaste fan werd gedroogneukt, terwijl hij op z’n piano nog zo goed en kwaad als het ging Frontin’ van Pharrell probeerde te spelen; werd er tijdens een tenenkrommend slecht concert van Usher verliefd op één van Nederlands allerleukste Zeeuwse meisjes; stond erbij en keek er naar hoe Questlove een heel nummer lang met slechts één hand express een achtste maat te langzaam drumde, terwijl hij met de andere hand achteloos een bakje noodles van de Wok-2-Go leeglepelde; zag er bij Major Lazer 1200 man hun shirt in de lucht gooien om die vervolgens natuurlijk nooit meer terug te vinden en kreeg zwakke knieën toen de zwoele en sexy Jill Scott tijdens You Got Me haar microfoonstandaard van een uiterst subtiele hand job voorzag, maar wat er 23 december aan de weteringschans 6 gebeurde, oversteeg denk ik mijn mooiste muzikale herinneringen.

Typhoon en zijn 11-koppige band elleboogde zich daar op vakkundige wijze een weg naar mijn Top 3 meest memorabele concerten ooit en plantte daar een vlag om er voorlopig niet meer weg te gaan. Bijna tweeëneenhalf uur lang moesten de vensters van Paradiso alle zeilen bijzetten om hun glas en lood niet te verliezen. De muzikale grootmacht uit Zwolle produceerde zoveel energie, dat een middelgrote gemeente – laten we zeggen Bunnik – er zeker een jaar lang haar wasmachines en vaatwasser op zou kunnen laten draaien. Een drummer die meer rake klappen uitdeelde dan Ali tijdens The Rumble In The Jungle; blazers die met zoveel overgave in hun koper bliezen, dat je dacht dat we op het punt stonden om een vijandig buurland binnen te vallen en Typhoon… Typhoon. Jezus, Typhoon. Op z’n blote voeten ging hij met speels gemak van kwetsbaar klein naar alle-hens-aan-dek-vrouwen-en-kinderen-eerst, maar altijd met een grote grijns van oor tot oor. Er was eind vorig jaar maar één plek om te zijn en dat was Paradiso. Was je er niet, dan miste je out. Dan miste je kippenvel op je armen, tranen in je ogen en vrachtladingen bier in je nek. Maar niet getreurd… De vrienden van de VPRO deden er een camera op zetten en nu kun je al dat moois gewoon vanaf je bankstel bekoekeloeren. Staand op je bankstel, want als je hierbij blijft zitten dan moet je je echt na laten kijken.

Als je op ‘hier’ klikt, dan krijg je ‘m voor je kiezen. Deze hier –> Hier

 

Related Posts

Comments are closed.