“Weird Loners? Waarom heb ik nog niet eerder van deze serie gehoord?”. Nou, een reden zou kunnen zijn dat niemand het er over heeft. En terecht. Waarom niemand het er over heeft? Waarschijnlijk omdat deze poor excuse for a comedy zo hemeltergend ongrappig is, dat het bijna gênant wordt. Gênanter dan op een stretcher de Eerste Hulp binnen gerold worden met een remspoor in je onderbroek. Gênanter dan Patty Brard die op tv, onder het toeziend oog van magnetronvoedsel etend Nederland, in een net iets te klein badpak van de 12 meter toren te pletter stort. Zélfs gênanter dan tijdens je eerste klassenavond op de middelbare school opgehaald worden door je vader en niet kunnen voorkomen dat hij ten overstaan van al je nieuwe vrienden even wat houterige dancemoves bust op Anaconda. Zo gênant dus. Het beste kun je maar beter wegkijken en met het schaamrood op de kaken hard weglopen en dat geldt dus ook voor Weird Loners.
Even dacht ik dat Fox mijn autoriteit op het gebied van stom gniffelen op de bank ging worden. Zo hinnik ik er al een paar jaar lustig op los bij praktisch iedere aflevering van New Girl en rolde eerder dit jaar bij The Last Man On Earth ook met enige regelmaat een tear van joy langs mijn vlezige wang. Met grootste verwachtingen ging ik dan ook zitten voor hun volgende hilarische huzarenstukje om twintig minuten later van een uitermate koude kermis terug te komen. Er was geen Break Dance, m’n suikerspin werd nog voor m’n eerste hap door een rukwind uit m’n handen getrokken, bij de botsauto’s hadden ze Frans Bauer op repeat en er zat al zeker 25 euro in de kast voordat ik eindelijk met m’n grijper die nep Casio met rekenmasjientje uit de korrels had weten te vissen. Droefenis troef. Friends, The Big Bang Theory, Seinfeld en That 70’s Show hebben allemaal op hun eigen manier bewezen hoe grappig gedonder in een vriendengroep kan zijn, maar Weird Loners slaat wat dat betreft op alle vlakken de plank mis. Het is in alles de evil twin van New Girl. De Cece is minder lekker, de Schmidt alleen maar hoogst irritant en verre van knuffelbaar, de Nick is de gast die je vroeger op school altijd in het ballenhok probeerde op te sluiten en over het ontbreken van een Winston, Jess of Coach wil ik het niet eens hebben. Weird Loners was compleet overbodig en het is dan ook niet voor niks dat Fox na één seizoen de stekker heeft getrokken. Daar verdienen ze op zich dan wel weer een bescheiden applausje voor. Ere wie ere toekomt.
– Fox
– 2015 – 2015
– 1 seizoen en toen Fox het zelf ook wel genoeg geweest. Hallelujah.
– Het idee zou zijn dat dit komedie is, maar daar verschillen de meningen wat over.
– 20 minuten per aflevering
Texas Rising Next Post:
Mr Robot
