Lange tijd was Grey’s Anatomy mijn wekelijkse go-to, een onversneden guilty pleasure die me – zeker in de eerste seizoenen – keer op keer emotioneel labiel op de bank achterliet. Als er praatgroepen waren geweest voor de cliffhangers waarmee Shonda Rhimes – het brein achter Grey’s Anatomy – ons rond de oren sloeg, dan was ik daar iedere week – jankend op mijn knieën – naartoe gekropen. Uiteindelijk heb ik het achttien seizoenen volgehouden, maar toen was de koek op. Toen Meredith Grey – diep weggezonken in haar coronacoma – ellelangen strandwandelingen begon te maken met haar overleden McDreamy, ben ik afgehaakt. Ook ik heb zo mijn grenzen. Wel jammer, want het is altijd lekker om een goede ziekenhuisserie achter de hand te hebben, wanneer er sprake is van een korte interessante-serie-droogte. Dat is waarschijnlijk ook waarom zenders en streamers structureel medische drama’s uit blijven braken. Het is de little black dress die iedere zenderbaas in zijn kast wil hebben hangen. Je móét gewoon een The Good Doctor, New Amsterdam of This Is Going To Hurt in je arsenaal hebben. Bij HBO Max ontbraak het daar nog een beetje aan, maar met The Pitt – bedacht door één van de makers van ER – hebben ze er nu één waar ze – in potentie – wel even meer vooruit kunnen.