Series en het Marvel-universum zijn – vooralsnog – niet een heel erg goed huwelijk gebleken. Daar waar de films al jarenlang homerun na homerun slaan, is het op het kleine scherm vaak nog een beetje behelpen. Het feit dat we een aantal jaar geleden zo enthousiast waren over Jessica Jones en Daredevil, geeft wel aan hoe laag de lat – na hersenbloedingen als Inhumans en Agents Of S.H.I.E.L.D – was komen te liggen. FX probeerde vervolgens met de breinbreker Legion nog wel uit een ander vaatje te tappen, maar liet de kijker toch vooral compleet verward op de bank achter. Voldoende ruimte voor verbetering dus. Nu drinken we met WandaVision – de eerste Marvel-serie uit de koker van Disney+, het moederbedrijf achter Marvel – eindelijk rechtstreeks uit de bron en ik moet zeggen: water smaakte nog nooit zo lekker. WandaVision is – wat mij betreft – dan ook het beste wat er tot dusver uit de Marvel-keuken is komen rollen. En dan moet het echte geweld rondom The Falcon & The Winter Soldier en Loki nog losbarsten.
Guess who’s back?
WandaVision speelt zich af na de gebeurtenissen in Avengers: Endgame. Een filmreeks die voor Vision niet helemaal lekker afliep, omdat hij na een nogal hardhandige lobotomie naar de eeuwige jachtvelden werd gestuurd. Des te verrassende dat hij nu opeens springlevend – in zo’n typische Amerikaanse suburb – een modelgezin vormt met zijn vrouw Wanda en hun twee kinderen. Je weet wel, zo’n gezin wat we kennen van series als The Wonder Years, Growing Pains en The Cosby Show. De vraag is dan ook: wat is hier in hemelsnaam aan de hand? Hoe is Vision – ooit de onoverwinnelijk geachte redder van het volk – opeens een tamme huisvader geworden die iedere ochtend – met het broodtrommeltje onder de arm – richting zijn saaie kantoorbaantje kachelt?
Ode aan de sitcom
Niet iedereen zal even enthousiast worden van de eerste afleveringen van Wandavision. Deze nieuwste van Disney+ is inderdaad vrij atypisch. Naast een superheldenserie is het namelijk ook een ode aan een langzaam uitstervend televisiegenre: de familie sitcom. Met vette knipogen naar series als Family Ties, Who’s The Boss en Full House is het een trip down memory lane voor iedereen die is opgegroeid in de jaren ’80 en ’90. De manier waarop WandaVision elke aflevering – met iedere keer een andere aanstekelijke theme song – een televisietijdperk weet te vangen, is bijna een super power op zich. Achter de façade van het perfecte gezin voelt de goede verstaander echter het onheil al borrelen. WandaVision heeft dan ook even tijd nodig, maar groeit langzaam uit tot een serie waar wijlen Stan Lee – geestelijk vader van Marvel – trots op zou zijn. Een serie met alles waar de doorgewinterde Marvel-fan de vingers bij af kan likken. Lijkt mij althans.
Totale amateur
Nu hoor ik je denken: kan ik WandaVision ook kijken als ik niet helemaal ben ingevoerd in de wereld van superhelden? Je kunt als leek – dit gaat (ook) heel erg over mij – inderdaad totaal verzuipen in het Marvel-universum. Het is niet voor niks dat volbloed nerds op Reddit soms bijna een burgeroorlog ontketenen, omdat ze het maar niet eens kunnen worden over de volgorde waarin je de Marvel-films zou moeten kijken. Als totale amateur kan er dus wat angst bestaan om zonder al teveel basiskennis zomaar ergens in te stappen. Nergens voor nodig, WandaVision heeft hier heel goed op ingespeeld. Voor de die-hard fans serveren ze een clusterbom aan goed verstopte easter-eggs en voor de Marvel-groentjes onder ons is er ruimte gemaakt voor extra tekst en uitleg, vaak aan de hand van verhelderende flashbacks uit de Avengers-reeks. Daarmee is WandaVision ook een serie voor mensen die nog niet zo bekend zijn met de wereld van Marvel. Een prima eerste opstapje naar al die andere titels die nog op je liggen te wachten. Zolang het er maar niet toe leidt dat jij straks ook schuimbekkende achter je toetsenbord je gelijk probeert te halen op één of ander internetforum.
– Disney+
– 2021 – 2021
– 1 seizoen
– Wat als de hele cast van The Wonder Years over super powers zou beschikken?
– 25 minuten per aflevering
Björnstad a.k.a. Beartown Next Post:
Calls
