Je kan aan het eind van het jaar moeilijk een overzicht met de beste series van 2025 maken, zonder daarin deze (emotionele) sloopkogel van Netflix mee te nemen. De moeder aller streamingdiensten krijgt het toch iedere keer weer voor elkaar om series de wereld in te slingeren waar heel Nederland het over lijkt te hebben. Denk maar aan spraakmakers als Squid Game, Tiger King en – recentelijker – Baby Raindeer. Aan dat rijtje volbloed bingers kan nu ook Adolescence worden toegevoegd. Dit aangrijpende vierluik was de afgelopen tijd het gespreksonderwerp bij menig koffiezetapparaat op het werk. En terecht. Niet alleen vanwege het pijnlijk actuele onderwerp – de manosphere en toxic masculinity in de breedste zin van het woord – maar zeker ook vanwege de bijzondere manier waarop Adolescence tot stand is gekomen.
Bezige bij
Adolescence is er één uit de koker van Stephen Graham. We zien hem doorgaans vooral acteren, maar dit is – na Boiling Point – de tweede keer dat hij in het voortraject ook de pen ter hand neemt. Ik weet niet waar hij de tijd vandaan haalt, want in de afgelopen jaren moest hij komen opdraven op de sets van onder andere Time, Bodies, A Thousand Blows, The Walk-In en het eerder genoemde Boiling Point. Het lijkt wel alsof daar aan de andere kant van de Noordzee de camera’s pas gaan draaien als Graham in de building is. Op zich niet verwonderlijk, want zijn aanwezigheid is meermaals de sleutel tot succes gebleken. Ook voor Adolescence is dat het geval, al mag de loftrompet voor nagenoeg de hele cast – en crew – gestoken worden.
Giftige denkbeelden
In Adolescence speelt Graham de vader van de 13-jarige Jamie Miller, een ogenschijnlijk normale jongen die wordt opgepakt op verdenking van de moord op klasgenootje Katie Leonard. Terwijl forensische psychologen aan de slag gaan met het brein van Jamie – hij blijkt volledig te zijn verziekt door de giftige denkbeelden van gefrustreerde en overcompenserende engnekken als Andrew Tate en Jordan Peterson – stort thuis de hele boel in elkaar. Terwijl de ouders van Jamie proberen te reconstrueren hoe het zo ongelofelijk fout heeft kunnen gaan, keert de hele buurt zich tegen hen. Jamie heeft niet alleen het leven van Katie – en haar hele familie – verwoest, ook zijn eigen achterban heeft meer dan een kruimeldief nodig om alle scherven bij elkaar te rapen.
You only get one shot
Voor Adolescence is Graham herenigd met regisseur Philip Barantini. Eerder maakten zij samen al de film Boiling Point en de gelijknamige serie die daaruit voortvloeide. Het werk van Barantini kenmerkt zich door de liefde voor het single shot. Niks snijden of editen, gewoon “lights, camera, action!” en gaan met die banaan. Ook de afleveringen van Adolescence zijn allemaal in één keer geschoten en vertellen dus het verhaal in real time. Een beetje wat 24 pretendeerde te doen, maar dan honderd keer beter. Duizend keer beter. Wat een militaire operatie moet het voor de crew zijn geweest om dit klusje te klaren. Om over de cast nog maar te zwijgen. Het zijn niet alleen hele goede acteurs, maar stuk voor stuk ook acteurs met het geheugen van een olifant. Hoe kun je anders – zonder pauze – zulke enorme lappen tekst opdreunen? Indrukwekkend.
Kraampakket
Adolescence is een rauw, realistisch drama zonder opsmuk. Het is niet geromantiseerd zoals een serie als Defending Jacob dat was. Het is zware kost die je niet per definitie even lekker opzet om bij te komen van een moeilijke dag op het werk. Het schotelt je een zorgwekkende realiteit voor die alles behalve comfortabel is om naar te kijken. Wie het nieuws een beetje volgt, herkent de observaties van leraren in het (voortgezet) onderwijs die de alarmbellen luiden als het gaat om de invloed die totaal gestoorde ‘manfluencers’ hebben op hun beïnvloedbare leerlingen. Jonge jongens die misogyne boodschappen krijgen ingefluisterd en een totaal verknipt beeld van zichzelf en de wereld om hen heen ontwikkelen. Adolescence is dan ook een waarschuwing aan ouders met jonge kinderen. Het zou een verplichte instructievideo moeten zijn die kraamverzorgsters na de geboorte aan versgebakken ouders moeten voorleggen om in te prenten dat we het beter moeten doen. Beter voor onze meiden én onze jongens.
- Netflix
- 2025 – 2025
- 1 seizoen
- Confronterend actueel drama
- 50 minuten per aflevering
I, Jack Wright Next Post:
Gumstarr’s Serie Top 500 (and counting)
