In het voetbal zeggen ze wel eens, dat een coach zo goed is als z’n spelersmateriaal. Nou, wat dat betreft hoeft Atlético FX zich absoluut geen zorgen te maken, want zij beschikken momenteel over een aanvalslinie die er zelfs op het ongesproeide kunstgrasveld van Excelsior een stuk of tien achteloos tegen de touwen zou jagen. Is het niet Noah Hawley – je weet wel, dat wonderkind achter de kunstwerken Fargo en Legion – die onverwachts in de zestien opduikt, dan is het wel de anthologiekoning, Ryan Murphy, die ongenaakbaar uithaalt. Liet de grootmeester van de losse, op zichzelf staande verhalen ons eerder namelijk al keihard om onze moeders roepen met American Horror Story en jaagde hij ‘m met ‘t eerste seizoen American Crime Story ook vol in de kruising, nu zijn ‘s werelds grootste fitties de inspiratiebron voor een reeks verhalen waar we geheid de vingers bij af gaan likken.
Geer en Goor
Bette Davis en Joan Crawford waren de Messi en Ronaldo in ‘t Hollywood van de jaren ’30 en ’40, op eenzame hoogte acterende supersterren met een lekkere ongezonde aversie jegens elkaars prestaties. Davis, de Messi van de twee, kon leunen op haar God given talent, terwijl Crawford het, net als Ronaldo, voornamelijk moest hebben van haar tomeloze inzet (tussen de lakens van verschillende gerespecteerde acteurs en regisseurs) en haar fotogenieke hoofd met strak geëpileerde wenkbrauwen. Lange tijd domineren zij de bioscoopzalen, totdat de zwaartekracht onherroepelijk z’n sporen na begint te laten. Hollywood is gek op de grijze manen van Clooney en Morgan Freeman, maar zodra bij vrouwen de eerste groeven zichtbaar worden dan komt ‘t aanbod van leuke rollen opeens in een vrije val terecht. Oneerlijk!
Als de telefoon echt helemaal niet meer gaat en het er alle schijn van heeft dat echt álle filmmaatschappijen de nummers van Crawford en Davis uit hun rolodex hebben verwijderd, besluit Crawford ‘t heft in eigen hand te nemen. Wat als de wereld de twee grootste sterren van de laatste decennia samen aan ‘t werk kon zien? Wat als zij hun onderlinge afgunst opzij zouden schuiven om te werken aan een magnum opus dat z’n weerga niet kent? Wat dan? Nou, dan had je Geer en Goor bij de Toppers, maar dan beter. Aanzienlijk beter. Dat is Feud in een notendop.
Voor de liefhebbers
Je kunt moeilijk haten op Feud, daar is ‘t simpelweg te goed voor gemaakt. Visueel is het een plaatje en met Susan Sarandon, Catherine Zeta-Jones en een aantal van de hoogvliegers uit American Horror Story in de cast, valt er op het acteerwerk ook weinig aan te merken. Toch dommelde ik na een aflevering of twee een beetje in om pas tegen het einde weer uit mijn licht catatonische toestand te ontwaken. Om de één of andere reden greep het verhaal me niet en kwam het tragische bestaan van met name Joan Crawford pas in de laatste afleveringen echt binnen. Misschien gaan mensen die met enige regelmaat klassiekers als Gone With The Wind, Casablanca en Lawrence Of Arabia terugkijken heel goed op het eerste seizoen van Feud, maar voor mensen zoals ik, voor wie Davis en Crawford tot voor kort relatief onbekenden waren, is er denk ik gewoon te weinig herkenning om ‘t echt boeiend te houden.
Round two. Fight!
De serie loopt op alle vlakken over van kwaliteit en hadden ze dit gecombineerd met de beef tussen Tupac en Biggie of de problematische verhouding tussen Trump en de vaderlandse pers, dan had mijn enthousiasme haast hysterische vormen aangenomen. Nu zie ik ‘t vakmanschap, maar doen de karakters me te weinig om ‘t echt op een smullen te zetten. Gelukkig heeft FX al bekendgemaakt dat ze voor seizoen twee de spotlights zullen richten op het sprookjes huwelijk tussen Prins Charles en Lady Di, een huwelijk dat later een enorme luchtbel bleek te zijn. Dankzij die bloedhonden van de Britse roddelpers hebben we dat verhaal op de voet kunnen volgen, dus Murphy heeft deze keer écht geen excuus om met een wat halfbakken verhaal te komen. Ik ben benieuwd. Round two. Fight!
– FX
– 2017 – 2017
– 1 seizoen
– De meest schaamteloze fitty’s in de geschiedenis van de mensheid
– 50 minuten per aflevering
SuperMansion Next Post:
El Chapo
