Ik zag Audrey Fleurot voor het eerst als de keiharde strafpleiter Joséphine Karlsson in Engrenages en was meteen fan. Met haar rode haar en – ogenschijnlijk – zelfverzekerde voorkomen had ze wel wat weg van de eveneens nadrukkelijk aanwezige Joan Harris uit Mad Men. Een soort Franse Christina Hendricks dus. Na kleinere rollen in Les Témoins en Safe hengelde ze voor Le Bazar De La Charité eindelijk weer een echte hoofdrol binnen en ook met HPI: Haut Potentiel Intellectuel staat ze een paar uur vol in de spotlichten. Deze keer in een wat minder serieuze rol dan normaal, maar ook die skills heeft Fleurot blijkbaar in haar repertoire.
Disclaimer: er is nog niemand die de moeite heeft genomen om een trailer van Engelse ondertiteling te voorzien, dus je zult even een beroep moeten doen op je drie jaar middelbare school Frans.
Amsterdam Noord
Voor HPI kruipt Fleurot in de huid van Morgane Alvaro, een alleenstaande moeder van drie kinderen die luidruchtigheid en schaamteloosheid tot een hogere kunst heeft verheven. Alles aan Morgane is net iets te. Van de net iets te grote tattoo op haar tiet, tot een garderobe die niet zou misstaan in een aflevering van Hotter Than My Daughter. Ze doet bij vlagen een beetje denken aan het type dat je in een knalroze Canta vol luipaardbekleding door Amsterdam Noord zou kunnen zien denderen. Achter haar schreeuwerige voorkomen gaat echter een heel klein hartje en een heel groot brein schuil. Morgane beschikt namelijk over een belachelijk hoog IQ en heeft neuronen die ongevraagd de meest nutteloze weetjes tot een ongekende bron van informatie bundelen. Informatie die vitaal blijkt voor het oplossen van ingewikkelde moordzaken. Wanneer ze – door een speling van het lot – aan de slag gaat als adviseur bij de politie, krijgt ze ook de mogelijkheid om een slepende zaak in haar privéleven wat nader te onderzoeken.
Losse detectiveverhaaltjes
HPI is zo’n verzameling – redelijk losstaande – detectiveverhaaltjes, waarbij aan het eind van iedere aflevering een moordenaar geboeid een politieauto wordt ingeduwd. Niet in de laatste plaats, omdat de dader in kwestie kort daarvoor – tijdens zijn schuldbekentenis – zelf even overzichtelijk heeft samengevat hoe de hele moordzaak in elkaar zit. In theorie zou je dus ook steeds de laatste tien minuten van iedere aflevering kunnen kijken, maar dat is natuurlijk zonde. Dan mis je namelijk een lekker makkelijk verteerbare binger met een innemende hoofdrolspeelster die van het schoppen tegen heilige huisjes haar levenswerk heeft gemaakt. Op wat aanhoudende amoureuze toespelingen na, beschikt HPI dus niet echt over een noemenswaardige rode draad. Zelf ben ik daar nooit zo’n fan van, maar voor de mensen met een hele korte concentratiespanne is het een uitkomst. En die mensen verdienen zo nu en dan ook een serietje, toch? Verwacht niet een al te serieuze crimeserie, want HPI is zo nu en dan op het kolderieke af. De makers zoeken geregeld naar de lach en doen dat met wisselend succes. Het maakt van HPI zeker niet de beste serie met Audrey Fleurot – dat blijft toch Engrenages – maar het is zeker goed om haar weer even aan het werk te zien.
– TF1
– 2021 – 2022
– 2 seizoenen
– Luidruchtige Franse kruising tussen Sheldon Cooper en Sherlock
– 50 minuten per aflevering
Snabba Cash Next Post:
Panic
