Ons land kampt met een aanzienlijke hoeveel mensen die het – al dan niet terecht – niet zo moeten hebben van Nederlandse series. Vaak wordt dan gerefereerd aan de gekunstelde dialogen, twijfelachtig acteerwerk en de haast ziekelijke drang om overdreven te articuleren. Ik ben zelf ook niet per se een uitgesproken fan van Nederlands drama, maar zo nu en dan word je weer eens aangenaam verrast. De verfilming van I.M. – een (auto)biografie over de roerige relatie van mediaman Ischa Meijer en beginnend schrijfster Connie Palmen – is zo’n verrassing. In navolging van het geweldige Ramses – misschien wel mijn meest favoriete Nederlandse serie ooit – heeft regisseur Michiel van Erp de enigszins verguisde roman van Connie Palmen – zeer smaakvol – in bewegend beeld weten te gieten.
I.M.
Ischa Meijer is schrijver, journalist, meesterinterviewer en een notoire hoerenloper. Als kind van Joodse ouders in de Tweede Wereldoorlog is hij ook een wandelende posttraumatische stressstoornis die zijn emoties maar moeilijk een plek kan geven. Meijer lijkt niet echt te geloven in de ware liefde – of in ieder geval niet dat zoveel geluk voor hem is weggelegd – maar dan loopt hij de twaalf jaar jongere, ietwat bleue schrijfster Connie Palmen tegen het lijf. Daar waar de deur naar de liefde voor Meijer altijd gesloten bleef, weet Palmen haar voet er – als een vastberaden Jehova’s getuigen – tussen te rammen. Hun interview over haar debuutroman De Wetten mondt uit in een meeslepende en onconventionele relatie vol pieken en dalen.
Binnenlands product
I.M. bewijst maar weer eens mijn stelling dat we voor goede Nederlandse series gewoon dicht bij onszelf moeten blijven. We moeten niet proberen om Amerikaanse formats in een boerenkiel te hijsen, maar simpelweg onze eigen verhalen vertellen. Portretten over onze paradijsvogels, onze onderwereld en de paragrafen uit onze eigen vaderlandse geschiedenis. Kom met een mooi drama over de achtergronden rondom de Molukse treinkaping, de decembermoorden of de hoogtijdagen van de IT en de RoXY. Vertel het levensverhaal van Johan Cruijff, Herman Brood of – zoals Michiel van Erp met I.M. heeft gedaan – dat van de markante Ischa Meijer.
Intiem
Ik weet niet of Ramsey Nasr de essentie van Ischa Meijer helemaal heeft weten te vangen – zijn jaren in de spotlichten waren een beetje voor mijn tijd – maar als neutrale kijker ging ik er behoorlijk goed op. Hetzelfde kan gezegd worden over Wende Snijders in de rol van de nimmer uitgeslapen Connie Palmen. Samen blazen ze op overtuigende wijze nieuw leven in een bewogen en soms wat ingewikkelde relatie die zo onfortuinlijk ten einde kwam. I.M. is zo intiem dat je je er als kijker bij vlagen een beetje opgelaten door voelt. Het is alsof je bij de verkeerde uitvaart bent binnengewandeld en niet meer weg durft te gaan, omdat je bang bent de emotionele speeches te verstoren. In navolging van het fantastische Ramses komt Michiel van Erp opnieuw met een sympathiek, puur en ontroerend Nederlands drama en ik kijk nu al reikhalzend uit naar de volgende BN’er die hij onder handen gaat nemen. Ik opteer voor het levensverhaal van Anton Heyboer. Lees je mee, Michiel?
– AVROTROS
– 2020 -2020
– 1 seizoen
– Portret van een markante mediaman
– 50 minuten per aflevering
Industry Next Post:
De Beste Series Van 2020
