Je kent ze wel, die ‘verborgen’ restaurantjes waar je aan de deur het codewoord moet zeggen, voordat je door de grote stalen deur mag om in het heilige der heiligen ‘de beste hamburger ooit gemaakt’ te eten. Of die gammele Mexicaanse enchilada kar die alleen op de oneven dagen op de meest afgelegen plek van de stad tongstrelende burrito’s in elkaar vouwt, waar je je moeder nog voor zou verkopen. In dat rijtje hoort ook de 3 Michelin sterren sushi toko van de 85-jarige Jiro Ono.
Verstopt in een metrostation in Tokyo serveert deze dooie-vis-grootmeester aan slechts negen man per keer de beste sushi ter wereld. Geflankeerd door zijn 50-jarige zoon Yoshikazu is Jiro, al rijst knedend, al z’n hele leven bezig om zijn nigiri en maki iedere dag weer een beetje meer te perfectioneren.
In ‘Jiro Dreams Of Sushi’ krijg je een kijkje in de Japanse kunst van zelfdiscipline en bescheidenheid, in het leven van ‘n man die zijn hele hebben en houden in dienst heeft gesteld van de minimalistische Japanse keuken en in het leven van zijn zoons, die nu al ophikken tegen de erfenis die deze living legend, nog voor het uitblazen van z’n laatste adem, hen in de schoenen schuift.
Niet kijken als je honger hebt.
– Jiro Dreams Of Sushi
– 2011
– 81 minuten
– Een portret van de Japanse food-porn-in-snack-vorm-grootmeester
