Stel je voor, een wereld zonder de woest en oncontroleerbaar wapperende geblondeerde highlights van Hans Klok. Een wereld waarin je als kind een toverdoos onder de kerstboom wel op je buik kunt schrijven en waar Rasti Rostelli misschien een kleverige pastaschotel zou zijn in zo’n dubieus Italiaans restaurantje op het Damrak, maar zeker geen mysterieuze hypnotiseur met een strak getrimd ringbaardje. Stel je dat eens voor… Hoe ontzettend saai zou dat wel niet geweest zijn? Nou, heel. Het had echter niet veel gescheeld of goochelaar was net zo’n uitgestorven beroep geweest als lantaarnpaalaansteker, videotheekuitbater of die kerel die met z’n paard en wagen iedere week door de straat denderde om je weekopbrengst kaka in te zamelen. Het is echter aan een paar standvastige Britten te danken dat we nog steeds met stijgende verbazing kunnen kijken naar de razendsnelle vingeroefeningen van David Blaine & co. Als we het verhaal van Jonathan Strange en Mr Norrell moeten geloven tenminste.
Magie vs. Napoleon
Het is lang geleden. Het is de tijd van vrouwen in strak aangetrokken korsetten en mannen met pruiken en wit gepoederde hoofden. Ergens in Frankrijk probeert een klein mannetje zijn gebrek aan centimeters te compenseren met grensoverstijgend landjepik en de rest van Europa moet alle zeilen bijzetten om zijn dadendrang een beetje in te perken. In plaats van paarden, zwaarden en noeste kerels met baarden, stuurt Engeland een magician om Napoleon en zijn troepen een halt toe te roepen. Magie heeft namelijk een aantal jaren in de slaapstand gestaan, maar sinds Jonathan Strange en Mr Norrell door hun omgeving zijn aangemoedigd om het ambacht nieuw leven in te blazen, is het weer lekker multi-inzetbaar. In London werken Strange en Norrell aan het verfijnen van hun skills, maar dat gaat niet zonder slag of stoot.
De BBC kan wel wat
Jonathan Strange & Mr Norrell is mooi gemaakt. Jonathan Strange & Mr Norrell is heel mooi gemaakt. Een kostuumdrama, zoals kostuumdrama’s er uit horen te zien. Ja, dat kun je aan die links-van-de-weg-rijdende eilandbewoners wel overlaten. Er wordt van de kijker maar weinig inbeeldingsvermogen gevraagd om je vanaf de Klippan even te verplaatsen in het Engeland van begin 19de eeuw. Overal is aan gedacht. De kleding is precies genoeg afgedragen, waardoor het niet lijkt alsof alles net terug is van de stomerij; het behang en interieur op de set heeft door de decennia heen exact genoeg te verduren gehad en het mag er dan altijd regenen, maar de scenes die buiten geschoten zijn laten met enige regelmaat zien hoe onheilspellend mooi Engeland kan zijn. Misschien was het wel een goed idee geweest om de special effects niet door de koffiejuffrouw van de BBC te laten maken, want die zijn een beetje teleurstellend. Een zakje winegums kopen en er dan achter komen dat er voornamelijk groene en gele inzitten teleurstellend. Dat gevoel kennen we allemaal wel, toch?
Boek
Zoals bij veel boekverfilmingen kun je je afvragen of Jonathan Strange & Mr Norrell eer doet aan de roman van Susanna Clarke met dezelfde naam. Die vraag kan ik niet beantwoorden, want om jullie geregeld van een serietip te kunnen voorzien gaat al mijn tijd zitten in apathisch naar een beeldscherm staren, dus boeken lezen ‘ho maar’. Het is in ieder geval niet het meest explosieve verhaal wat je ooit zult zien en dat moet je maar lusten. Kijk er dus niet raar van op als je mogelijke kijkpartner in crime halverwege aflevering drie lichtjes door je kijkplezier heen begint te snurken. Dat is een scenario waar je van te voren rekening mee moet houden. Voor wie wel beschikt over een gezonde dosis uithoudingsvermogen ontvouwt zich een verhaal met de nodige lagen en daar krijg je catatonische het broertje van Ray Donovan helemaal gratis en voor niks bij. Zelfs Jerney Kaagman heeft meer expressie in haar gezicht, dan die kerel.
– BBC
– 2015 – 2015
– 1 seizoen
– De voorvaderen van Hans Klok aan de goochel in een sprookjesachtig kostuumdrama.
– 50 minuten per aflevering
Quantico Next Post:
Master Of None