Kidding

by • November 19, 2018 • 8, Arthouse, Ellende, Gewoon Leuk, Schuddebuiken, SeriesComments Off on Kidding3541

Het was een tijdlang angstvallig stil rondom Jim Carrey. De funny man, die zichzelf ooit op de radar speelde bij de 90’s sketchshow In Living Colour, was achter de schermen nog wel medeverantwoordelijk voor het bescheiden succes van I’m Dying Up Here, maar verder liet hij Hollywood doelbewust links liggen. Het was wel even leuk geweest. Hij had genoeg van de oppervlakkige façade en ook op persoonlijk vlak weerhielden een aantal demonen hem van schitteren op het witte doek. Carrey worstelde met depressies en werd door zijn ex-schoonfamilie aangeklaagd voor de dood van zijn voormalige vriendin, Cathriona White. Ze stierf in 2015 aan een overdosis en haar familie beweerde dat Carrey zich had opgeworpen als haar dealer. Tragisch allemaal. Of toch niet?

Vanuit de muziek en de literatuur weten we dat de diepste dalen vaak leiden tot de mooiste albums en romans, dus je kon alleen maar hopen dat Carrey al die pijn en ellende zou weten te vertalen naar iets wonderschoons… and he did. Kidding is een heerlijke, tragische en gitzwarte komedie geworden en een groot gedeelte van de fantastischheid mag worden bijgeschreven op het conto van een Carrey in absolute topvorm. Het is er misschien één voor de acquired taste, maar als je de vibe van Kidding voelt dan is er geen houden meer aan.

 

Weekdier op oorlogspad
Jim Carrey is Jeff Piccirillo en Jeff is Mr Pickels. Amerika’s grootste kindervriend. Hij is een soort Mr Rogers 2.0. Generaties kinderen groeien op met zijn wijze lessen. Maar Jeff is ook een zachtgekookt ei. Hij praat als een zalvende pastoor op orthopedisch verantwoorde schoenen. Hij is die gast die in de kalverstraat als pakezel achter zijn vrouw aan sjokt met al haar tassen van de Miss Etam en de Zara. Jeff is lichtelijk naïef, kinderlijke onschuld verpakt in een kerel van vijftig. Dat lijkt wellicht charmant, maar probeer er maar eens mee samen te leven. Niet te doen. Daarom heeft Jeff’s vrouw een scheiding aangevraagd. Ze is er wel klaar mee. Voor Jeff is dat net even één grote verandering teveel en zijn wagonnetje begint langzaam van het spoor te kantelen.

Heerlijke tragiek
Laat me nogmaals benadrukken dat je in Kidding dus niet de Jim Carrey uit Ace Ventura en Dumb & Dumber voorgeschoteld krijgt. Als je zin hebt in een potje ongecontroleerd schuddenbuiken, dan is dit niet de serie voor jou. Voor Kidding werd Carrey herenigd met Michel Gondry – de maker van het prachtige Eternal Sunshine Of The Spotless Mind – en ze gaan opnieuw voor stemmig en ietwat melancholisch. Eigenlijk heeft het ook wel iets weg van die andere Carrey-classic, The Truman Show. Het gaat over een man die voor vol wil worden aangezien en die zich probeert te ontworstelen uit zijn verstikkende keurslijf. Iets wat wordt onderstreept door een uitspraak die zijn vader op een gegeven moment doet…

You are not a real person.
You are a man in a box.
You’re a trusted brand.
Noone sees a man.

Hoe meer afleveringen ik zag, hoe meer ik van Kidding ging houden. Het is heerlijke tragiek met een verrassend grappig, donker en absurd randje. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat er op het einde een verdwaalde mannentraan langs mijn imposante kaaklijn rolde, maar daar zijn geen foto’s van, dus dan is het eigenlijk niet gebeurd. Jim, wat fijn dat je terug bent en wat fijn dat Showtime in al haar wijsheid nu al heeft besloten om dit kunststukje te belonen met een tweede seizoen. Meer dan verdiend.

Showtime
– 2018 – 2020
– 2 seizoenen
– Gitzwarte, tragische komedie met ‘n Carrey in topvorm
– 25 minuten per aflevering

 

 

 

 

Related Posts

Comments are closed.