Als je op zoek bent naar een nieuwe binger, een serie die je naar de strot grijpt om pas los te laten na de aftiteling van de laatste aflevering, dan gaat Lore waarschijnlijk niet die nieuwe verslaving worden. Ik val maar gewoon meteen met de deur in huis. Nee, de meest recente Amazon Original is geen Mindhunter, American Gods of El Chapo. Het is geen serie waar je heel je sociale leven voor laat instorten om ongestoord een paar dagen apathisch naar je beeldscherm te staren.
Eigenlijk is Lore helemaal geen serie, het is meer een soort audioboek dat wordt ondersteund door bewegend beeld. Op zich niet gek, aangezien Lore is gebaseerd op de gelijknamige en prijswinnende podcast die maandelijks meer dan vijf miljoen luisteraars trekt. Amazon en de geestelijk vader van Lore, Aaron Mahnke, zagen daar wel een voedzame bodem voor een projectje in, met deze zesklapper als gevolg.
Nachtlampje
Sinds 2015 jaagt Aaron Mahnke zijn luisteraars om de week de stuipen op het lijf met waargebeurde verhalen waar je ‘s nachts zwetend van wakker wordt. Folkloristische vertellingen over mensen die per ongeluk levend begraven werden, over gekkenhuizen waar ze bij een klein ochtendhumeurtje al 1.800 volt door je lichaam pompten en over kinderknuffels bezeten door de duivel. Okay, dat laatste is met het verstrijken der tijd misschien wat verder van de realiteit af komen te staan, maar dat is precies de receptuur van Lore. Wat is de ontstaansgeschiedenis van kampvuurverhalen over vampieren, weerwolven en haunted houses en hoe verhouden die zich tot de realiteit? Kreeg je die antwoorden de afgelopen jaren door de oordopjes van je iPhone, nu kun je met deze serie dus ook je ogen de kost geven. 2D, jonguh!
Fantasie
Eigenlijk is Lore meer een serie duistere geschiedenislessen. Het is een makkelijke manier om als uitgebrande docent dertig verveelde havo-leerlingen een paar uur bezig te houden of het perfecte lesmateriaal voor die pubquiz van volgende maand. Het is infotainment dat lijkt op series als Dark Net en 7 Deadly Sins, maar dan met acteurs om de boel een beetje op te leuken. Het idee om een succesvolle podcast in een serieformat te gieten is goed bedacht, maar komt, wat mij betreft, niet helemaal lekker uit de verf. Bij een creapy podcast als Lore bepaalt niet alleen het verhaal, maar ook de fantasie van de luisteraar de hoeveelheid poep in de broek. Als toehoorder visualiseer je zelf de uitgewoonde kop van die gebochelde, boosaardige stiefmoeder en heb je dat vervallen kraakpand zo scherp op je netvlies dat je de ratten bijna langs je been omhoog voelt kruipen. Als een zender vervolgens besluit om die beelden voor jou in te vullen, dan moeten ze dat ook goed doen en daar schiet Lore tekort. De verhalen, die op zichzelf best huiveringwaardig zijn, worden soms bijna geweld aangedaan door het matige acteerwerk en de weinig tot de verbeelding sprekende sets. Jammer, want daardoor ontbreekt het over het geheel genomen chronisch aan bibbers en ongecontroleerd roepen om je moeder. Vond ik dan. Ben jij dus wel toe aan een potje lekker griezelen, dan zou ik eerder voor de podcast dan de serie gaan. Het is maar een tipje. Kijk maar wat je er verder mee doet.
– Amazon
– 2017 – 2018
– 2 seizoenen
– Enge verhalen podcast verbouwd tot serie
– 40 minuten per aflevering
Mindhunter Next Post:
The Loch
