De afgelopen jaren kregen we elk seizoen wel een lekkere tranentrekker voorgeschoteld. Soms waren ze van de feel good variant – denk maar aan Ted Lasso, Gevoel Voor Tumor en This Is Us – en soms waren het ontroerende stompen in je maag, zoals bij It’s A Sin en Best Interests. Stuk voor stuk series die mij op de bank achterlieten als een emotioneel labiele vrouw in de overgang. De tear-jerker van 2024 heet Lost Boys And Fairies en met deze emo-achtbaan is het de BBC gelukt om precies de juiste hoeveelheid lach en traan uit te serveren. Enigszins opmerkelijk, want dit pareltje komt van een relatieve nieuwkomer in serieland. Daf James zat namelijk al aan de schrijftafel van een handje vol laagvliegers, maar met Lost Boys And Fairies klopt hij voor het eerst op de deur als maker. En hoe. Laten we hopen dat hij zich niet schaart in het rijtje Jeff Buckley, Lauryn Hill en Sex Pistols – illustere namen die na een verpletterend debuut van het toneel verdwenen – want als dit is wat Daf kan, dan wil ik er nog veel meer van.
Liefde overwint
Andy en Gabriel houden van elkaar. Heel veel zelfs. Jaloersmakend veel, zou ik bijna willen zeggen. Het liefst zouden ze die liefde omzetten in de komst van een mini-me, maar omdat ze het beide zonder baarmoeder moeten stellen, moet er worden uitgeweken naar een alternatief: adoptie. Tijdens de intense screening die daar aan vooraf gaat, wordt de twee een spiegel voorgehouden. Ze ontdekken dat ze eerst moeten afrekenen met wat gremlins, voordat ze in staat zijn een kind liefdevol te omarmen. Zo worstelt Andy met zijn door onzekerheid aangewakkerde perfectionisme en moet Gabriel in het reine zien te komen met zijn ietwat traumatische verleden. De twee lijken op de juiste weg, maar dan slaat het noodlot genadeloos hard toe…
Precies genoeg
Je zou op basis van de trailer kunnen denken dat Lost Boys And Fairies misschien te camp is – wellicht ook wat te emo – en fragiele Andrew Tate fanboys en permanent verontwaardigde boomers zullen vast iets mompelen over LHBTI-propaganda. Maar dit ontroerende drieluik van Daf James is nergens te veel, het is van alles precies genoeg. Het is een gelaagd drama met sterke, uitgesproken karakters. Het is camp, rauw – en soms zwaar – maar ook humoristisch en hartverwarmend. Wat dat betreft doet het denken aan series als Best Interests en It’s A Sin. Als je die nog niet keek, ook doen! Andy en Gabriel gaan er direct met je sympathie vandoor en je kan niet anders dan hen vanaf de zijlijn aanmoedigen. Zelfs als ze er bij tijd en wijle één grote puinhoop van maken. Het is een serie waar je drie uur de tijd voor moet nemen, want als je er eenmaal aan bent begonnen, dan is er geen weg meer terug. Het moet dan ook wel heel raar lopen, wil deze in december niet in mijn top 5 beste series van het jaar eindigen.
– BBC One
– 2024 – 2024
– 1 seizoen
– Ontroerende, liefdevolle stomp in je maag
– 50 minuten per aflevering
The Veil Next Post:
Presumed Innocent
