Het is misschien wel de vetste openingsscène van een serie ooit. Ik zeg ‘misschien’, maar eigenlijk weet ik dat gewoon zeker. Joshua’s wijze van ongediertebestrijding is het gruwelijkste wat je ooit in de eerste zestig seconden van een serie zag. Gruwelijk in zowel de letterlijke als de figuurlijke zin van het woord. Kijk dan! Hoe krijg je het verzonnen?!
Van de maker van The Walking Dead
Precies dat “Hoe krijg je het verzonnen?” was voor Robert Kirkman het uitgangspunt voor Outcast. En de gelijknamige strip natuurlijk. Laten we de gelijknamige strip vooral niet vergeten. Eind vorig jaar, tijdens New York Comic Con, gaf Kirkman – tevens geestelijk vader van The Walking Dead en diens zwakzinnige broertje Fear The Walking Dead – aan dat het wat hem betreft niet waanzinnig genoeg kon. Cinemax had hem carte blanche gegeven om zijn morbide brein in een serie te gieten, die mensen thuis kotsend en vol ongeloof op de bank achter moest laten en die uitdaging had hij lachend aangenomen. Dat zijn de betere briefings.
Puntje van de stoel
De vraag is nu: Is de eerste minuut Outcast representatief voor de hele serie? Is het verhaal over de door de duivel bezeten Kyle Barnes en zijn gewroet in het occulte er één die je de helft van de tijd door je vingers kijkt, omdat je anders wekenlang geen oog dicht doet? Nee, niet echt. Helaas. Het voelt alsof de serie vast blijft zitten in de tweede versnelling, waardoor hij maar niet op gang wil komen. Hij kabbelt een beetje. Het wordt nooit écht spannend. Het door Kirkman beloofde vuurwerk blijft, op wat uitzonderingen na, uit en Outcast vervalt in beelden van zwevende, in tongen sprekende bezetenen, die tegen de muren op klimmen bij het zien van daglicht. We hebben het allemaal al een keer gezien en gaan het met de op handen zijnde remake van The Exorcist waarschijnlijk nog wel meer voorgeschoteld krijgen. Op basis van Kirkman’s ambities had ik gehoopt dat ik tien afleveringen aan één stuk door om m’n moeder zou roepen, maar het puntje van de stoel werd eigenlijk geen één keer echt bereikt. Jammer.
Teleurstelling
Outcast is dus een teleurstelling? Ja en nee. Het is een teleurstelling voor mensen die gehoopt hadden eindelijk eens te kunnen gaan zitten voor een fatsoenlijke tandenknagende horrorserie. Een teleurstelling voor mensen die van in de broek schijten hun hobby hebben gemaakt. Voor de wat meer gematigde kijkers onder ons is Outcast een serie met een degelijke cast, cinematografie waar duidelijk veel aandacht aan is besteed en een redelijk verhaal met hier en daar een schrikmoment. Best okay. Wel aardig. Niet verkeerd. Te doen.
– Cinemax
– 2016 – 2018
– 2 seizoenen
– Soort Exorcist, maar dan verkleed als serie
– 50 minuten per aflevering
Versailles Next Post:
Ride With Norman Reedus
