Over Water

by • March 5, 2019 • Bagger, Home, SeriesComments Off on Over Water2859

Wie hier met enige regelmaat incheckt – op zoek naar een nieuwe binger – kan het niet zijn ontgaan dat ik de afgelopen jaren nogal lekker ga op de series van onze zuiderburen. Wie koestert er nou géén liefde voor Gevoel Voor Tumor, Tabula Rasa, La Trêve en Ennemi Public? Belgische series hebben een eigen karakter. Vlaams of Waals, het maakt niet uit. Ze hebben iets sympathieks, iets ongedwongens. Ze zijn puur. Soms bijna op het kneuterige af, maar je krijgt altijd precies wat je nodig hebt. Begrijp je wat ik bedoel? Het ontbreekt ze aan die pretentie waar zoveel Nederlandse series onder gebukt gaan. Je weet wel, die hele “moet-je-ons-hier-even-een-belangrijke-serie-zien-maken” air. Nee, daar doen ze aan de andere kant van de grens niet aan. In een land waar het ‘frietje met’ cultureel erfgoed is, begrijpen ze dat je aan een paar simpele ingrediënten genoeg hebt voor een feestmaal.

Na het zien van de eerste beelden van Over Water, was ik er heilig van overtuigd dat 2019 zou worden ingeluid met het zoveelste Vlaamse huzarenstukje. De trailer leek net een Scandinavisch drama, waarin alle karakters een zachte ‘g’ rocken. De perfecte combinatie, als je het mij vraagt. Maar… Misschien had ik m’n lat te hoog liggen, misschien heeft iedere kist ‘patatten’ wel een rotte aardappel, want deze nieuwste uit de toverknapzak van de Belgen kon niet aan mijn hoge verwachtingen voldoen. Verre van. Kan gebeuren. Zelfs Eden Hazard schiet de bal wel eens ongelukkig in de tweede ring.

 

Het tweede leven van Matthijs van Nieuwkerk
John Becker is de Matthijs van Nieuwkerk van Vlaanderen. De Vlaamse Matthijs weet niet alleen van wanten achter de talkshowtafel, ook achter de tafels van het casino is hij niet te stoppen. John heeft nogal moeite met grenzen stellen. Niet alleen bij het rouletten, maar ook bij de slijterij. Dat laatste doet hem – onder lichte dwang van zijn omgeving – in een afkickkliniek belanden. Er is namelijk maar zoveel wat je lever kan verdragen, om van je gezin nog maar te zwijgen. Eenmaal sober besluit John de mediawereld en haar verleidingen voorgoed achter zich te laten. Hij gaat aan de slag bij het bedrijf van zijn schoonvader in de haven van Antwerpen. Veilige beslissing, zou je zeggen, maar ook hier liggen de nodige verlokkingen op de loer. Het is aan John om te laten zien dat hij niet langer dat ruggengraatloze weekdier is wat alles doet voor een beetje streling van zijn ego.

Achter elke man, staat een een labiele vrouw
Ik kan dit natuurlijk niet hard maken, maar volgens mij hebben de schrijvers van Over Water een licht problematische relatie met vrouwen. Misschien zitten ze nog met wat onverwerkte emoties, ofzo. Dat kan natuurlijk. Misschien hebben ze ooit in een overvolle schoolkantine een blauwtje hebben gelopen bij het mooiste meisje van de klas of weigerde hun moeder vroeger een verhaaltje voor te lezen voor het slapengaan. Hoe dan ook, de vrouwen in Over Water komen er niet al te best vanaf. Ze zijn – een uitzondering daargelaten – allemaal labiel, onzeker en ziekelijk afhankelijk van de man in hun leven. Hoe meer je erop gaat letten, hoe lachwekkender het wordt. Maar dat is volgens mij niet helemaal de bedoeling.

 

Onsympathieke fantasie
Het mogelijke gebrek aan bedtime stories heeft er wel voor gezorgd dat de schrijvers – noodgedwongen – hun fantasie lekker hebben ontwikkeld. Misschien een beetje teveel zelfs, want Over Water hangt van stugge verhalen en ongeloofwaardige dialogen aan elkaar. Niks mis met een flinke dosis drama en gewaagde plotwendingen, maar je kunt natuurlijk ook overdrijven. Ondanks de poging om er iets meeslepends van te maken, ontbreekt het Over Water aan spanning. De karakters worden best aardig uitgewerkt, maar hoe beter je ze leert kennen, hoe onsympathieker ze worden. Er is werkelijk geen één personage dat er met je hart vandoor gaat. Vooral de aanhoudende passieve agressiviteit tussen John en zijn vrouw, Marjan, is echt niet om te harden. Ga vreemd, ga scheiden, ga in bad met een broodrooster, maar dóé iets!

Mager zesje
Niet elke slag is een homerun, dus laten we vooral niet vrezen dat de Belgen het seriemaken verleerd zijn. Ze toveren in 2019 vast nog wel een smuller uit de hoge hoed, maar Over Water is dat in ieder geval niet. Niet voor mij, althans. Op de lekkere grimmige – haast Scandinavische – cinematografie na heeft deze nieuwste van Één weinig om gierend enthousiast van te worden. Een heel mager zesje, als je het mij vraagt. Niet dat iemand dat deed, maar dit is mijn blog, dus ik bepaal hier de regels. In tegenstelling tot thuis, want daar heb ik niks te vertellen. Was mijn vriendin maar wat meer als die van John.

Één
– 2018 – 2020
– 2 seizoenen
– Het tweede, nogal roekeloze, leven van de Vlaamse Matthijs van Nieuwkerk
– 45 minuten per aflevering

 

 

 

Related Posts

Comments are closed.