Iets met het timmeren van een treinrails van East naar West met daar tussendoor het tragische verhaal van een, uiteraard woestaantrekkelijke, gun slinger die nog het een en ander moet rechttrekken in de persoonlijke sfeer.
Weet iemand hoe je zulk haar krijgt, want dat wil ik dus ook. Continue Reading
Read More »
Voor mensen die denken dat ze deel uitmaken van een compleet gestoord en ontwricht gezin is dit een absolute eye opener. Als je na het kijken van seizoen één je oom op een familiefeest weer ‘s een bierfles ziet openen met z’n navel, zal je altijd denken: “Het valt allemaal wel mee, Frank Gallagher had ook m’n vader kunnen zijn.”
Continue Reading Read More »
In The Wire was hij al één van de redenen om onafgebroken apathisch naar je beeldscherm te blijven staren en in Luther doet Idris Elba dat allemaal nog eens dunnetjes over. Het enige punt van kritiek wat je op Luther kunt hebben is dat er veel te weinig afleveringen van zijn, maar dan kun je altijd nog de trailer op repeat blijven kijken, want dat is namelijk de indrukwekkendste ooit.
Continue Reading Read More »
Je kent dat gevoel wel… Het is net uit, maar zij moet vanavond toch nog een keer bij je langskomen om die paar onderbroeken en wat armbanden op te halen. Of dat popcornvelletje dat ergens achterin is vast komen te zitten terwijl er geen tandenstokers in de buurt zijn. Om nog maar te zwijgen van die jeuk net onder je enkel als je hoge schoenen draagt. Dat gevoel is dus Rectify. 50 minuten ongemak per keer, maar het is elke sessie meer dan waard.
Man moet na twintig jaar onterecht gevangen te hebben gezeten zijn draai weer zien te vinden in een maatschappij die hem nog steeds als schuldig ziet. Gezellig! Vooral het hoofdpersonage gespeeld door Aden Young komt bij vlagen keihard binnen. Continue Reading
Read More »
Toen je nog gewoon elke dinsdag thuis moest blijven om een serie een beetje te kunnen volgen, keek je 24 of Prison Break of Dawson’s Creek, maar in dat laatste geval had je geen smaak.
Wentworth “Ik-Doe-Een-George-Michaeltje-In-Z’n-Wham-Tijd” Miller en kornuiten die er een heel seizoen over deden om misschien uit de gevangenis te ontsnappen. Er moet weer zo’n serie komen. Is lekker voor de wegkijk. Of je kijkt gewoon heel Prison Break nog een keer. Kan prima. Al schiet ie in het laatste seizoen een beetje uit de bocht. Continue Reading
Read More »
Il Libanese (De Libanees), Il Dandi (De Dandy) en Il Freddo (De Kouwe) timmeren in de late jaren ‘70 eigenhandig ‘n maffia-imperium uit de Romeinse grond. Bakkebaarden, bell bottoms, volstrekt onfunctioneel geweld, klassieke Alfa Romeo’s en Porsches, de hele mikmak. Tot in de puntjes doorgestyled en boeiend tot de laatste seconde. Dus wenkbrauwen epileren, te strakke broek aan, weer bij je moeder gaan wonen, pizzadoos op schoot, fles chianti aan de lippen en kijken met je donder. Ga je geen spijt van krijgen.
Continue Reading Read More »
Als “I Need a Dollar” van Aloe Blacc je theme song is, dan heb je het als serie al voor de helft gemaakt. Iedereen die deze reeds keek zegt dat ze ‘t zo vet vinden vanwege al de rauwe beelden van New York. Wat de vrouwen eigenlijk zeggen is: “Jezus, wat is die Ben een tractatie in ‘n spijkerbroek”, terwijl de mannen mompelen “Als ik er zo uitzag, kon ik ook een hele kledinglijn aan de man brengen.” Continue Reading
Read More »
Ik deed ook podcasten over series
© 2025 Gumstarr™
