Belgische series hebben vaak iets kneuterigs en sympathieks – denk maar aan Callboys, Tytgat Chocolat en Gevoel Voor Tumor, maar onze zuiderburen zijn ook niet bang om lekker duister en rauw te gaan. De Vlamingen deden dat bijvoorbeeld met De Twaalf, Tabula Rasa en De Dag, terwijl de Walen met Ennemi Public en La Trêve lieten zien niet vies te zijn van stemmig en ietwat zwaarmoedig. Ook het Franstalige Pandore kookt met die ingrediënten en heeft daarmee bijna iets van de betere Scandinavische series. Je weet wel, uit de tijd dat ze daar in het hoge noorden nog knallers als Forbrydelsen, Bron/Broen en Arvingerne uitserveerden. Als dat titels zijn waar je hart sneller van gaat kloppen – en alleen bij morsdode serieliefhebbers is dat niet het geval – dan zou ik Pandore snel een slinger geven. Ga je geen spijt van krijgen. Echt niet. Beloofd.
Kwaad tot erger
De rechts-populistische Mark van Dyck vergaart landelijke populariteit, wanneer hij een jonge vrouw na een gewelddadige verkrachting in veiligheid weet te brengen. Vlak voor de nieuwe verkiezingen neemt zijn politieke carriėre een vlucht en het lijkt dan ook het juiste moment om hem aan te wijzen als de nieuwe lijsttrekker van de conservatieve partij PLF. Echter, los van een iets te ambitieuze personal assistant weet niemand dat zijn pas verkregen faam is gestoeld op één grote leugen. Terwijl Van Dyck zich daar onderuit probeert te worstelen, brengt hij zichzelf alleen maar meer in de problemen.
Waalse Borgen
Je moet altijd een beetje oppassen met het vergelijken van nieuwe series met de grote titels van weleer – dat is namelijk vragen om teleurstellingen – maar je zou Pandore best kunnen zien als een soort Waalse Borgen. Ja, ik zeg het gewoon. Het is een verslavende politieke thriller die vanaf de eerste minuut uitnodigt tot doorkijken. Niet alleen vanwege het lekkere tempo, de beklemmende sfeer en de gezonde dosis nagelbijterij, maar met name vanwege de gelaagde karakters en al hun beslommeringen.
Ode aan de sterke vrouw
Ik ben in de samenvatting weer in de patriarchale valkuil gevallen door met name het perspectief van de enige kerel in de serie te belichten, maar je zou ook kunnen zeggen dat Pandore een ode is aan de sterke vrouw. Naast het verhaal van Mark van Dyck gaat het namelijk over de activistische Ludivine Gilson die niet rust tot ze haar gevangengenomen zus heeft bevrijd, een rechtschapen openbaar aanklager – Claire Delval – die het opneemt tegen de vader om wiens erkenning ze zo smacht én de gedreven Sacha Hamzaoui die haar positie bij een nieuwsoutlet gebruikt om te strijden voor haar idealen. Samen bouwen ze een serie die aan me bleef trekken als een zwart gat. Ik wist niet hoe snel ik mijn dochtertje naar bed moest brengen, zodat er in de avonduren genoeg tijd overbleef voor minstens twee porties Pandore. Met seizoen 2 aan de horizon moet ik wellicht een weekendje bij opa en oma inplannen, want papa has some binging to do!
– La Une
– 2022-2024
– 2 seizoenen
– Soort Waalse Borgen
– 55 minuten per aflevering
Baby Raindeer Next Post:
The Veil
