Ik weet niet of er binnenkort één of ander IRA-jubileum aan zit te komen, maar na This Town – eentje uit de koker van Steven ‘Peaky Blinders‘ Knight – is Say Nothing alweer de tweede serie in korte tijd die een schijnwerper richt op de befaamde Ierse terreurbeweging. De verfilming van het gelijknamige boek van Patrick Radden Keefe – dat in 2018 zelfs een paar weken in de New York Times Best Seller List bivakkeerde – vertelt het waargebeurde verhaal van de gezusters Price. Dolours en Marian – twee jonge vrouwen die het gedachtengoed van de IRA door hun ouders met de paplepel ingegoten kregen – sluiten zich begin jaren ’70 aan bij de terroristische afscheidingsbeweging. Wat begint als vechten voor idealen, eindigt – hoe kan het ook anders – in doffe ellende. Prima materiaal voor een lekker serietje, dachten ze bij FX. En geef ze eens ongelijk.
He said, she said
Nadat Patrick Radden Keefe in 2013 over de overlijdensadvertentie van Dolours Price struikelde, besloot hij het leven van het voormalige IRA-lid eens goed onder de loep te nemen. Voordat Keefe het wist, zat hij tot over zijn oren in The Troubles. Hij raakte verwikkeld in het web van Gerry Adams, een Ierse politicus die door Price werd aangewezen als één van de aanjagers achter de vele gewelddadigheden die de IRA pleegde. Adams heeft dit altijd ontkent, maar Price beschreef hoe zij – samen met haar zus Marian – voor het karretje van deze sluwe voorman werd gespannen. Hij betrok hen bij aanslagen, moorden en overvallen, maar waste onderaan de streep zijn handen in onschuld. Dolours deed er uiteindelijk een boekje over open, Keefe schreef daar op zijn beurt en roman over en FX knutselde er vervolgens een serie van. Één die jij dus nu kan kijken. Als je daar zin in hebt tenminste.
Coldplay de serie
Je kunt moeilijk zeggen dat Say Nothing een slechte serie is, daarvoor zit het simpelweg te goed in elkaar. De sets, de styling en het acteerwerk, er valt allemaal weinig op af te dingen. Toch weet deze nieuwste van FX me niet echt te raken. Wat dat betreft lijkt het wel een beetje op de muziek van Coldplay. Het is retestrak geproduceerd, maar mist daardoor ook emotie. Iets wat we wel vaker zien wanneer Amerikanen zich aan Europese verhalen wagen. Denk bijvoorbeeld maar aan A Small Light, het verhaal van Miep Gies, de beschermengel van de familie Frank. Dan kijk ik zelf toch liever naar een serie als De Joodse Raad of – in het geval van Say Nothing – naar series als Love/Hate en The Spectacular. Ik mis bij Say Nothing gewoon dat rauwe rafelrandje wat veel Europese produkties wel hebben. Daarbij ontbreekt het mij ook aan spanning en intrige. Er gebeurt genoeg, maar ik schoof eigenlijk geen moment naar het puntje van mijn stoel. Misschien is er ook wel te weinig verhaal om negen afleveringen mee vol te maken. Maar als gezegd, het is muggenzifterij. Er zullen genoeg mensen zijn die hier lekker op gaan – waarschijnlijk dezelfde mensen die wél janken bij Fix You van Coldplay – maar ik ben Say Nothing over een maand of vier weer helemaal vergeten. Denk ik.
- FX
- 2024 – 2024
- 1 seizoen
- Een kijkje binnen de gelederen van de IRA
- 50 minuten per aflevering
The Sticky Next Post:
Senna
