Soms heb je van die alom geprezen series waar je om onverklaarbare reden toch maar niet aan weet te beginnen. Het is een beetje als die Booker Prize winnende bestseller die al weet ik niet hoe lang op je nachtkastje ligt te verstoffen. Overal lees je lyrische lofbetuigingen en loop je haast gehoorschade op door het aanhoudende geschal van de loftrompetten, maar je kunt je er op de één of andere manier maar niet toe zetten om op play te drukken. Tot nu! Ik ben namelijk als laatste mens op aarde aan Slow Horses begonnen en alles wat jullie zeiden is waar: wat een lekkere serie is dat. Een onbedoeld kerstcadeau wat ik in twee dagen helemaal heb uitgepakt. Thank you, Santa!
Kneuzenkabinet
Slough House is het departement waar ondermaatse MI5-medewerkers komen om te sterven. Nou ja, misschien niet letterlijk, maar wel hun carrière. Eenmaal in het verdomhoekje is het namelijk schier onmogelijk om nog naam voor jezelf te maken bij de Britse veiligheidsdienst. Slough House staat dan ook niet bekend om zijn enerverende opdrachten. Geen bloedstollend spionage werk in het Midden-Oosten voor ambtenaren die belangrijke documenten in de trein hebben laten liggen, onbetrouwbaar zijn gebleken in het veld of worstelen met een drank- of gokverslaving. Wanneer een aantal rechts-extremisten een islamitische jongen ontvoeren, zien de kneuzen van Slough House toch een kans om hun naam te zuiveren. Niet wetende dat het wroeten in deze zaak de deksel van een doofpot haalt, die MI5 het liefst gesloten wilde houden.
Ronald Koeman
Ik ben geen Ronald Koeman, dus ik wil nog wel eens een trein aan mij voorbij laten gaan, maar voor deze hypetrain had ik wel wat eerder een kaartje kunnen kopen. Elluk nadeel hep zijn voordeel – om maar even bij het voetbal te blijven – dus ik had wel meteen drie seizoenen die ik er in één keer als een bezetene doorheen kon jagen. Ik denk dat zelfs de meest doorgewinterde crackverslaafde doorgaans zuiniger is op zijn stash dan ik met achttien afleveringen Slow Horses. Ik wist niet hoe snel ik die shit mijn aderen in moest pompen. En nu maar met opgetrokken knieën – rillend in een hoekje van de kamer – wachten op dat vierde seizoen. Geef het me. Nu. Ik heb het nodig!
Spionage op zijn best
Slow Horses is een onversneden spionagethriller met hier en daar een zwart komisch randje. Het is een spekkie voor het bekkie van mensen die eerder al lekker gingen op series als The Americans, Homeland en Killing Eve. Het slingert je van rechts-extremisme naar de koude oorlog naar mysteries rond de Bosporus. Ieder seizoen een andere smaak, maar iedere keer weer smullen geblazen. Gary Oldman is onfeilbaar als commandant van de kneuzenbrigade. Hij ziet eruit alsof hij al vijf maanden niet heeft geslapen – nadat er zes lijndiensten over zijn hoofd zijn gereden – en dat is precies de look die zijn karakter nodig heeft. De ultieme misfit. De man die is verstoten, maar bij vlagen nog laat zien waarom hij ooit zo’n gerespecteerde MI5-agent was. Slow Horses heeft alle kenmerken van de traditionele spionagethriller, maar dan in een wat onorthodox jasje. Een zeer geslaagde combi, als je het mij vraagt.
– Apple TV+
– 2022-2023
– 3 seizoenen
– Britse spionagethriller met een zwart komisch randje
– 45 minuten per aflevering
Carmen Curlers Next Post:
Huset a.k.a. Prisoner
