Als ze bij Paramount+ behoefte hebben aan een crowd pleaser, dan wordt steevast de hulp van Taylor Sheridan ingeroepen. In de afgelopen jaren vloeiden series als Yellowstone, 1883, Mayor Of Kingstown en Tulsa King uit zijn pen en recentelijk was hij verantwoordelijk voor het alom bejubelde Lioness. Een typisch Amerikaanse, actievolle spionagethriller, losjes gebaseerd op de gelijknamige documentaire, waarin een hoofdrol is weggelegd voor de eerste vrouwelijke soldaten die met Team Lioness gestationeerd werden in het Irak van 2003. Ik was wel even toe aan iets licht verteerbaars. Verstand op nul en bingen maar. Na het zien van het eerste seizoen voelt het echter net alsof ik een mislukte orbitale lobotomie heb gehad. Ik bleef apathisch – en ontdaan van al mijn leefdesvreugde – op de bank achter. Na drie afleveringen had ik nog het idee dat het hier ging om een bevredigend slechte serie – een typische guilty pleasure – maar naar het einde van de rit daalde de realisatie in dat Sheridan ons deze keer heeft opgezadeld met absolute middelmaat. En dan ben ik nog mild.
De bank van Bin Laden
Asmar Ali Amrohi is de bank van alle terroristen in het Midden-Oosten. Een steenrijke oliemagnaat die zijn geld inzet om de regio instabiel te houden en de schuld daarvan af te schuiven op Amerika. Geld nodig om wat vlieglessen te nemen, zodat je een Boeing 767 in de Twin Towers kunt boren? Even, Asmar bellen. Beïnvloedbare jongeren recruteren om in een willekeurige Europese hoofdstad met een semtexcorset de metro in te stappen? Asmar is je man. De CIA is wel klaar met die financiering van het kwaad en wil Amrohi liever vandaag dan morgen uit de weg ruimen. Je zou denken dat ze daar een doorgetrainde meesterspion met angstaanjagende ninjaskills voor in zouden zetten, maar de veiligheidsdienst legt al hun vertrouwen in handen van vrouw die een paar weken eerder nog hamburgers stond te flippen bij de lokale McDonalds. Over een opvallende carriereswitch gesproken.
Been there, done that
Ik ben inmiddels wel een beetje uitgekeken op ongeïnspireerde, luie series die de alle-mannen-met-baarden-zijn-mogelijk-terroristen kaart spelen. Het is een narratief dat onze huidige, toch al verdeelde wereld weinig positiefs brengt. Daarbij is het ook een platgetreden pad. Er zijn al zoveel series die dit verhaal vertellen en dat doen ze bijna allemaal beter dan Lioness. Zo is deze nieuwste van Sheridan sowieso minder dan Homeland, Jack Ryan, The Looming Tower, Kalifat, The Honourable Woman, No Man’s Land en Greyzone – om er maar een paar te noemen – en ik ben geneigd te zeggen dat ik zelfs het vrij matige Tehran een betere serie vind.
Kidman & co
Maar al die zwaargewichten in de cast dan?! Laat je door de grote namen in de line-up geen zand in de ogen strooien. De casting director kwam Morgan Freeman waarschijnlijk ergens in de wandelgangen tegen en heeft hem tien minuten screen time gegeven, zodat zijn gezicht als lokkertje op de filmposter kon. Hij is namelijk nagenoeg onzichtbaar. Al is het natuurlijk altijd lekker om even die diepe bariton te horen. Ook Nicole Kidman heeft slechts een paar woensdagmiddagen hoeven op te offeren om naar de set te rijden. Misschien maar beter ook, want het is niet zo dat zij de boel nou naar een hoger plan weet te tillen. Ze is geen schim van de Nicole Kidman van weleer. Zowel letterlijk als figuurlijk, want het blijft moeilijk om te negeren wat voor metselwerk ze allemaal aan haar hoofd heeft laten verrichten. Doodzonde. Met The Undoing, Roar en Nine Perfect Strangers heeft ze inmiddels al aardig wat series op haar naam, maar ze laat eigenlijk nergens een écht onuitwisbare indruk achter. Ze is geen Meryl Streep die in het tweede seizoen van Big Little Lies – een serie waarin Nicole Kidman overigens wel lekker uit de verf kwam – even een masterclass acteren weggaf. Hopelijk kan Kidman met Expats – vanaf 26 januari kijkbaar bij Amazon – weer laten zien wat ze allemaal in haar mars heeft.
Gerard Joling
Nee, Lioness is niet de serie voor mij. Het is een slaapverwekkende cocktail van een ongeïnspireerd plot, een weinig imponerende cast en een schoolvoorbeeld van hoe dramatisch – noem het maar gewoon pathetisch – Amerikanen kunnen zijn. Vaderlandslievende patriotten die teksten uitspugen die niet zouden misstaan in de testosteron gutsende actiefilms van Jason Statham. Ik had niet verwacht dat ik Lioness op zou zetten voor diepe, filosofische bespiegelingen, maar dit is nog platter dan de grappen van Gordon en Gerard Joling. Er is – getuige de 8- op IMDb – vast publiek voor, maar aan mij is het niet besteed.
– Paramount+
– 2023 – 2024
– 2 seizoenen
– Überamerikaanse, uiterst licht verteerbare actieserie
– 45 minuten per aflevering
Huset a.k.a. Prisoner Next Post:
Mr. Bates Vs. The Post Office
