En Vincent zag het koren
En Einstein het getal
En Zeppelin de Zeppelin
En Johan zag de bal.
Toon Hermans wist het als geen ander samen te vatten in een paar korte zinnen, sommige mensen zien ‘het’ net iets eerder en net iets helderder dan anderen. Eind jaren ’70 zagen Steve Jobs en Bill Gates bijvoorbeeld al een computer in iedere huiskamer en sluiten we, als het aan Elon Musk ligt, over tien jaar allemaal een tweede hypotheek af voor een pied-à-terre op Mars. Ook de twee hoofdpersonen in HBO’s nieuwe docureeks The Defiant Ones kunnen gezien worden als ware pioniers. Al begin jaren ’90 waren zij er heilig van overtuigd dat hiphop meer was dan slecht een kortstondige, muzikale bevlieging. Terwijl puriteins Amerika schuimbekkend verkondigde dat (gangster)rap de ondergang van de samenleving was, sloten de kersverse platenbaas Jimmy Iovine en hiphop halfgod Dr. Dre een pact dat zou leiden tot een imperium van ongekende omvang.
Broeders van verschillende moeders
De titel van deze vierdelige docu is een knipoog naar de gelijknamige film uit 1958, een film die zich verzette tegen de rassenscheiding en discriminatie die met name in het zuiden van Amerika hoogtij vierden. De met twee Oscars bekroonde film vertelt het verhaal van een witte en een zwarte man die weten te ontsnappen uit de gevangenis, maar aan elkaar zijn overgeleverd door de ketting rond hun pols. Met het verstrijken van de tijd ontstaat er tussen de twee een even onwaarschijnlijke als hechte vriendschap en laat dat laatste nou precies zijn wat Allen Hughes, maker van de legendarische hood classic Menace II Society, als uitgangspunt heeft genomen voor zíjn The Defiant Ones. Een inspirerende vertelling van de hechte, maar toch ook wat onorthodoxe, vriendschap tussen de zoon van een Italiaanse havenarbeider uit Brooklyn en een jongen die het hoofd boven water probeerde te houden in de gevaarlijke buitenwijken van L.A..
1+1=3
Iovine en Dre. Ze brachten je met Dr Dre’s The Chronic misschien wel het beste hiphopalbum ooit (dat op zichzelf zou al genoeg moeten zijn voor een Nobelprijs van het één of ander), zijn met hun label Aftermath de thuishaven voor grote namen als Eminem, 50 Cent, Kendrick Lamar en The Game en hun Beats by Dre headphones zijn niet meer uit het straatbeeld weg te denken. Ze bereikten hun succes niet door overal maar ja en amen te knikken. Nee zeg. Ze werden groot door obstakels te trotseren, door de gevestigde orde te provoceren en te tarten, maar vooral door zichzelf keer op keer te blijven uitdagen. Ook daarom zijn Iovine en Dre, The Defiant Ones.
Stille kracht
Als je van muziek houdt, dan is deze docu eigenlijk gewoon verplichte kost. Ik weet ook wel dat hiphop vrij recentelijk nog in het zonnetje werd gezet in Hip Hop Evolution en dat Straight Outta Compton de geschiedenis van Dre’s N.W.A. al redelijk uitvoerig uit de doeken deed, maar The Defiant Ones is zoveel meer dan dat. Het is naast een openhartig portret van de doorgaans teruggetrokken Dr. Dre ook een kijkje in het wonderlijke brein van de stille kracht achter de helft van jouw, al dan niet digitale, platenkast. Iovine werkte namelijk met The Boss, Bono, Eminem, Marilyn Manson, Lady Gaga en nog een hele waslijst aan artiesten die om de één of andere reden geen voor- of achternaam behoeven. Hij heeft de telefoonnummers van Tom Petty, Annie Lenox en Gwen Stefani in z’n telefoon staan en Oprah Winfrey kwam op z’n bruiloft. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het feit dat hij de man is die ons Rrrrrrico Suave gaf!
Niet alleen inhoud.
The Defiant Ones is niet alleen inhoud, het is ook nog eens ontzettend vet gemaakt. Het is lekker dynamisch gemonteerd, er wordt heel grappig met geluid gespeeld en het is een dompelbad van heerlijke, oude beelden. Van een 16-jarige Dre die in een paars velours doktersoutfit de plaatselijk buurtsoos staat te rocken tot een hyperactieve Iovine die in z’n achtertuin een potje American football speelt met Suge Knight en de broer van John F. Kennedy. Ook is het een aaneenschakeling van meesterlijke quotes. Zo vertelt Alonzo Williams, lid van Dr. Dre’s eerste boyband de World Class Wrecking Crew, dat hij eigenlijk maar voor één ding het podium beklom…
“I was the lead keyboard guitar holder. Hólder. I didn’t play the motherfucker. There was just too much pussy around us not to be on stage.”
Of de reactie van Snoop als Jimmy Iovine hem op de cover van Rolling Stone probeert te krijgen….
“Jimmy was like: Snoop, I wanna get you guys on the cover of the Rolling Stones magazine. You guys are like Mick [Jagger] & Keith [Richards]… I’m like, who the fuck is Mick & Keith, nigga?! Fuck The Rolling Stone Magazine, I wanna be on the cover of Source magazine, nigga”
Maar boven alles moet je deze natuurlijk gewoon kijken voor de muziek. Het is bizar hoe het kippenvel nog steeds in je nek kan schieten zodra je dat geram op die hoogste pianotoetsen hoort aan het begin van Still D.R.E, hoe California Love tot de dag van vandaag de enige track is waarbij het gebruik van autotune geoorloofd is. Als jij nu instemmend achter je scherm zit te knikken, dan zou ik maar snel aan The Defiant Ones beginnen. Je gaat er geen spijt van krijgen. Echt niet.
– HBO
– 2017 – 2017
– 1 seizoen
– Docu over de wonderbaarlijke vriendschap tussen twee giganten uit de muziekindustrie
– 60 minuten per aflevering