Met Jiskefet was hij – samen met Herman Koch en Kees Prins – verantwoordelijk voor nationaal erfgoed wat – als je het mij vraagt – nog decennialang van generatie op generatie moet gaan. Met sketches als de voetbalvader, stiften en English sports nestelde hij zich voor eeuwig in de eregalerij der Nederlandse televisie. Schouder aan schouder met baanbrekers als Van Kooten en De Bie en Theo en Thea. Nu neemt Michiel Romeyn – dat is namelijk de man in kwestie – de allereerste Nederlandse Amazon Original voor zijn rekening en dat is een spekkie voor het bekkie van een ieder die in het verleden al moest grinniken om zijn alter ego’s: Van Binsbergen, Tony van Heemschut en de kantoortijger met het Napoleoncomplex, Meneer Storm.
Schoenmaker. Leest.
Met TRECX doet Michiel Romeyn waar hij goed in is: (absurde) situaties schetsen. Pessimisten zullen zeggen dat hij zijn kunstje herhaalt – dat hij zichzelf niet vernieuwd – maar ik vind dat onzin. We verwachten van Ronnie Flex toch ook niet dat hij opeens met een death metal-album op de proppen komt? TRECX is dan ook een wat modernere versie van Jiskefet. Een sketchshow waarin interactie en het gedrag van ‘een bepaald slag mensen’ centraal staat. We zien de vrouw die zich na een paar glazen wijn opeens onredelijk agressief begint te gedragen richting haar verbouwereerde gasten. We kijken kort in de ziel van de man die in de kalverstraat stilzwijgend achter zijn vrouw aan sjokt om al haar tassen van de Xenos te tillen. We maken kennis met omhooggevallen yuppen wiens dedain richting het klootjesvolk doorschemert in al hun kleinerende complimenten. Romeyn hoeft hun karakters nauwelijks uit te vergroten, want ze zijn al bijna karikaturen van zichzelf. Zoals zo vaak blijkt maar weer dat de werkelijkheid al verwarrend, tenenkrommend en lachwekkend genoeg is.
Open zenuw
Na het zien van alle zes de afleveringen ben ik er nog steeds niet helemaal over uit of TRECX nou echt goed is of dat ik gewoon heel graag wíl dat het goed is. Begrijp je wat ik bedoel? Het is een beetje als dat publiek wat enigszins geforceerd zit te lachen bij de tenenkrommend slechte grappen van Hans Liberg. Je hoort ze denken: we zijn dat pokke-eind naar theater De Vergulde Krakeling in Klundert gereden en nou zullen we verdomme lachen ook! Zo zat ik ook een beetje in de wedstrijd. Het is er – denk ik – vooral één voor de mensen die in het verleden al lekker gingen op het werk van Romeyn. Als je heel gevoelig bent voor de stemming van andere mensen, dan is TRECX een open zenuw waar je heel erg van kan genieten. Het is een absolute trigger voor mensen die beschikken over een gezonde dosis plaatsvervangende schaamte. Pik je die fijngevoeligheden niet op, dan valt er aan TRECX weinig lol te beleven.
Eenzame man
Heeft TRECX bestaansrecht? Zeker wel, al is het maar vanwege De Eenzame Man. Deze vent verdient zijn eigen spin-off. Mistroostigheid was nog nooit zo bevredigend. De eenzame man – die met zijn ziel onder zijn arm tevergeefs aansluiting probeert te vinden met de wereld om hem heen – is met stip mijn nieuwe favoriete, tragische televisiekarakter. Zet George Costanza, Louis Litt, Ari Gold en De Eenzame Man aan één tafel en ik kan er uren naar kijken. Dit is het typetje waar Arjan Ederveen – trouwens ook te zien in TRECX – een gastrol van 30 minuten aan had moeten geven. Alleen al zijn aanwezigheid maakt TRECX de moeite – voor sommigen zal het inderdaad een lichte struggle zijn – meer dan waard. Fijn dat je terug bent, Michiel Romeyn.
– Amazon
– 2021 – 2021
– 1 seizoen
– Michiel Romeyn zoals we hem kennen.
– 25 minuten per aflevering
Red Light Next Post:
Björnstad a.k.a. Beartown
