Mijn liefde voor FX groeit met de dag. Het volwassen broertje van FOX begint steeds meer op de perfecte liefdesbaby van HBO en Netflix te lijken. Aangejaagd door het creatieve meesterbrein van Ryan Murphy heeft de zender de ideale mix weten te vinden tussen uitgesproken, niet alledaagse thema’s en ongecompliceerd vermaak. De afgelopen jaren sloegen ze ons veelvuldig rond de oren met nieuwe titels en een echte mispeer zat er eigenlijk nooit tussen. Okay, Sex&Drugs&Rock&Roll en Baskets waren misschien niet fantastisch, maar verder is het eigenlijk één grote zegetocht geweest. Ga mij maar eens met droge ogen vertellen dat jij niet schandalig lekker ging op Fargo, American Crime Story, Atlanta, Legion, The Americans en Sons Of Anarchy. Gaat je niet lukken. Ook in 2018 dendert de FX-trein onverdroten voort. Met Pose en Mayans MC hebben ze twee potentiële klappers in de wachtkamer zitten en met Trust gooien ze nu al hoge ogen. Bij mij wel in ieder geval.
Geef geld
Wat hebben Freddy Heineken, Gerrit Jan Heijn en Toos van der Valk met elkaar gemeen? Precies, ze werden allemaal onder lichte dwang in de kofferbak van een Opel Kadett gepropt, omdat hun achternaam lekker hoog in de Quote 500 staat. Ook in het buitenland hebben succesvolle familiebedrijven last van onaangekondigde bezoekjes van mensen die te lui zijn om een echte baan te zoeken. Één van de meest spraakmakende ontvoeringen is misschien wel die van John Paul Getty, zoon van John Paul Getty en kleinzoon van oliemagnaat John Paul Getty. De Gettys beschikten dan wel over een sterk ontwikkelde handelsgeest, als het op het bedenken van voornamen aankwam waren het gewoon een stelletje chokers. Of narcisten. Ik denk toch dat ik voor narcisten ga.
De Gettys
Het is 1973 en opa Getty woont samen met zijn harem op een Engels landgoed waar Queen Elizabeth strontjaloers op zou zijn. Alles dik-voor-elkaar-show zou je zeggen, maar John Paul sr. heeft het wat lastig met het vinden van een opvolger voor zijn imperium. Arme John. Ieder ander had de toko waarschijnlijk aan één van de kinderen gegeven, maar in de ogen van senior bestaat zijn eigen kroost uit een stelletje prutsers van ongekende proporties. Op zich heeft hij daar ook wel een punt, maar ontwikkel maar eens een stevige ruggengraat met een gouden lepel in je mond. Is nog best een opgave. Even denkt de nestor in zijn kleinzoon, John Paul Getty III, de juiste man voor de baan gevonden te hebben, maar hij komt bedrogen uit. Junior aasde alleen op de centen van opa en als die halsstarrige ouwe man niet over de brug komt, bedenkt de jongste Getty-telg een ingenieus plan waar je een serie over zou kunnen maken. Nou, en dat heeft FX dus gedaan.
Grote namen
Trust is gemaakt door Danny Boyle. Dat op zichzelf zou al reden genoeg moeten zijn om deze een slinger te geven. Voor wie niet weet wie Danny Boyle is, dat is de man die ons onder andere Slumdog Millionaire en Trainspotting gaf. Die kan dus wel wat. Wie ook wat kunnen, zijn Hilary Swank en Donald Sutherland. Met name die laatste tilt deze serie echt naar een hoger plan. Zijn vertolking van de apathische, bijna sadistische Getty sr. is echt om te smullen. Zelden zag je een grotere lul op je beeldscherm. Ik kan hier nu een grapje maken over wat jullie allemaal kijken, net voor het slapengaan, maar zo ben ik niet. Getty sr. was een polygamist en hij liet zijn vrouwen contracten tekenen waarin stond opgenomen dat ze bij een mogelijke zwangerschap abortus zouden plegen. Fijne kerel. Hij was een gierige miljardair die zijn gasten liet bellen met de payphone, een patriarch die zelden zijn portemonnee trok, al hing het leven van zijn familie ervan af. Deze rol blijkt Sutherland te passen als een Italiaans maatpak en elke scene waarin hij optreedt is een genot om naar te kijken.
Geen Trainspotting.
Trust is een licht geromantiseerde, historische vertelling, het is geen Trainspotting. Het zit dus niet vol met krankzinnige OMG’s en WTF’s. Of het zou moeten zijn dat iemand zichzelf, in de eerste minuut van aflevering één, aan een uit de kluiten gewassen vleesvork rijgt. Dat is wel een lekkere binnenkomer, maar verder blijft het relatief rustig aan het actiefront. Je kijkt Trust dus niet voor de achtervolgingen en de explosies. Die zijn er namelijk niet. Je kijkt deze voor de zonovergoten beelden van Rome en de heerlijk lome cadans die je in wel meer Italiaanse series ziet. Sommigen zullen zeggen dat tempo te laag ligt. Dat kan. Ik ging er best wel goed op. Mijn enige punt van kritiek is Harris Dickinson. Wat mij betreft niet de beste John Paul Getty III die ze konden krijgen. In de paar afleveringen dat vooral de kleinzoon centraal stond, zakte mijn aandacht een beetje weg. Gelukkig duikt Sutherland snel weer op to save the day. Het is moeilijk om Trust met een andere serie te vergelijken, maar houd jij van series als True Detective, The Young Pope en 1992, dan zou dit er best één voor jou kunnen zijn. Misschien. Eventueel. Als het een beetje meezit.
– FX
– 2018 – 2018
– 1 seizoen
– Niet fokken met oliemagnaat John Paul Getty
– 55 minuten per aflevering
The Rain Next Post:
Killing Eve
