Eerder dit jaar dropte Amazon met The Boys misschien wel de beste superheldenserie tot dusver. Op zich geen wereldschokkende prestatie, want als het om het verfilmen van comics gaat, worden we al jaren teleurgesteld. Vind ik dan. Het genre wil op de één of andere manier maar niet echt volwassen worden. We kijken nog steeds reikhalzend uit naar het serie-equivalent van The Dark Knight. We kijken uit naar een titel die het genre naar een hoger plan kan tillen. DC Universe kreeg dat met Titans en Doom Patrol nét niet helemaal voor elkaar en FX deed met Legion een moedige poging, maar liet haar kijkers uiteindelijk vooral in complete verwarring achter. Het was al die tijd eigenlijk wachten op het moment dat alleskunner HBO zich een keer aan het genre zou wagen en die tijd is nu. Geheel in lijn met wat je van de zender zou verwachten, gaan ze aan de haal met één van de wat duisterdere comics uit de catalogus van DC Comics: Watchmen.
Tussen twee vuren
Het is een soort van 2019 en alle politieagenten in Tulsa, Oklahoma lijken vogelvrij verklaard. Na een Kristallnacht, waarin de rechts-extremistische groepering Seventh Cavalry moordend langs de huizen van verschillende agenten trok, zit de schrik er behoorlijk in en is het haast onmogelijk om nog nieuwe dienders te vinden. Een badge op je borst staat namelijk bijna gelijk aan een doodsvonnis. Alleen met identiteit verhullende maskers kunnen agenten nog veilig hun werk uitoefenen. Tot op zekere hoogte dan, want het gevaar komt niet alleen van rechts. Na een reeks gewelddadige incidenten mogen vigilantes – een soort buurtwachten on steroids – niet langer het recht in eigen hand nemen. De hobby Batmans, Daredevils en Supermannen van deze wereld zitten dus thuis duimen draaiend op de bank en die frustratie verandert langzaam in pure afgunst. Ziekelijke jaloezie richting een politieapparaat dat nog wél de held uit mag hangen. Daar kunnen alleen maar problemen van komen!
Het Lindelofcomplex
Je kunt nogal wat positieve dingen over Watchmen zeggen. De cinematografie en de styling zijn fantastisch, hoofdrolspeelster Regina “de non des doods” King is misschien nog wel beter dan ze al was in American Crime, Seven Seconds en de keiharde politieserie Southland en iedere aflevering herbergt wel wat lekkere scenes en bizarre what-the-fuck momenten. Dat laatste is echter ook meteen de achilleshiel van deze nieuwste uit de keuken van HBO. Er zijn zoveel verschillende verhaallijnen – die zich vaak ook nog eens afspelen in verschillende decennia – maar ze lijken maar niet echt samen te willen komen. Het ontbreekt – zeker in de eerste vier vijf afleveringen – een beetje aan cohesie. Je begint je vanzelf af te vragen waar je nou eigenlijk naar zit te kijken en waar het precies heen gaat. Een beetje zoals destijds met Westworld. Als kijker heb je op een gegeven moment ook behoefte aan antwoorden – ik wel, in ieder geval – en de vraag is of Watchmen je die gaat geven. Dit is er namelijk één uit de koker van Damon Lindelof en die heeft – met Lost en The Leftovers – eerder al bewezen dat hij meer uit is op sfeer, dan op een mooi afgerond verhaal. Hij lijkt vooral te willen aanzetten tot nadenken. Zijn series zijn dan ook vaak puzzels vol subtiele verwijzingen en daar moet je maar zin in hebben. Het is in elk geval weer eens iets anders dan al die andere superheldenseries die we tot dusver voorgeschoteld hebben gekregen. Maar of het ook de The Dark Knight onder de series is…
– HBO
– 2019 – 2019
– 1 seizoen
– Niet je standaard superheldenserie. Verre van.
– 55 minuten per aflevering
Stanley H Next Post:
Wu-Tang: An American Saga
