Henry James schreef het boek What Maisie Knew. Director Scott McGehee vond het boek op een rommelmarkt, las het voor op een leesclub voor slechtzienden waar hij vrijwilligerswerk deed en dacht: “Hier zit een film in”. En terecht. Dat van dat vrijwilligerswerk heb ik natuurlijk gewoon verzonnen (artistieke vrijheid, mensen), maar klonk leuker dan: “McGehee kreeg het script kant en klaar in zijn handen gedrukt op een willekeurige woensdagochtend”. Er was in ieder geval eerst een boek en daarna een film.
Maisie is een schatje. Jammer dat haar ouders zulke compleet ongeleide projectielen zijn. Haar moeder is een used to be rock star, die niet onder ogen wil zien dat het leuk is geweest. Zeg maar een soort George Baker, maar dan zonder baard en met tieten. Haar vader probeert high end kunst te verkopen, maar is daar ook niet helemaal succesvol in. Als hun relatie aan het wankelen gaat, wordt er pas echt duidelijk wie er oprechte liefde voor Maisie koestert.
Zo’n film waarin pas in het laatste half uur alles bij elkaar komt. Zo’n film waarin je echte verontwaardiging kunt voelen naar de hoofdpersonen. Zo’n film met ellende erin, maar toch ook een silver lining. Nou ja, zo’n film dus.
– What Maisie Knew
– 2012
– Julianne Moore, Alexander Skarsgård, Steve Coogan
– Feel good familiedrama
– 99 minuten
– 8 op de schaal van Gumstarr
The Way Way Back Next Post:
Battle Royale
